Μετακόμιση ή όχι;

Κατόπιν ωρίμου σκέψεως (!!!) και λοιπών στοχασμών (???), το blog λέει να μετακομίσει στο wordpress.com . Λόγοι; Πολλοί και διάφοροι! Η τελική απόφαση εξαρτάται από μια πολύ σημαντική λεπτομέρια. Πρέπει, λοιπόν, να παρθεί απόφαση για το αν η παυλίτσα ανάμεσα στο "ektos" και το "8ematos" είναι σημαντική για το blog!

Μέσα σε τέτοια σύγχυση προς το παρόν γίνεται η εξευρεύνηση του wordpress.com !

Νεότερα, σύντομα!

Ερωτήματα και σκέψεις πάνω σε αυτά

Από τι θέλουν να απαλλαγούν; Αυτοί που παλεύουν για κάτι, τι δεν τους αρέσει και φωνάζουν συνέχεια; Γιατί κλείνουν οι δρόμοι κάθε λίγο και λιγάκι και δεν μπορούν κάποιοι άλλοι να πάνε στη δουλειά τους; Γιατί αντί να φωνάζει μόνο ο κόσμος, υπάρχουν και κάποιοι με τις γνωστές μολότοφ που τις πετάνε "όπου" βρουν; Τι θέλει ο κόσμος που φωνάζει, καίει, σπάει; Ο κόσμος που επιτίθεται στους μπάτσους; Γιατί λέει τους αστυνομικούς μπάτσους;

Πολλά ερωτήματα, ε;

Κάθε φορά, που κλείνει ο δρόμος, τουλάχιστον στην προ-Δ.Ν.Τ. εποχή περισσότερο, υπάρχει κόσμος που αγανακτά για το ότι οι δρόμοι είναι κλειστοί, πως θα πάει στη δουλειά του και άλλα τέτοια σχετικά.

Έχει λεχθεί παλιότερα, πως για τις φωτιές εντός πόλης, υπάρχουν περισσότερες αντιδράσεις από ότι για αυτές εκτός πόλης, δηλαδή τα δάση.

Ας το πάρουμε κάπως μαθηματικά το θέμα. Υπάρχει μια κατάσταση, απαράδεκτη, γενιά των 700 ευρώ κ.τ.λ. , σύνταξη στο "αν ζήσεις θα την πάρεις", υγεία σε ράντζα και άλλα τέτοια κοινωνικά.

Ο καπιταλισμός βασίζεται στη διακίνηση του χρήματος. Γενικά, το χρήμα πρέπει να κυκλοφορεί. Από εκεί, έρχονται οι εκατοντάδες διαφημίσεις για ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, που μερικές φορές δε τις χρειάζεται κανείς, διαφημίσεις αυτοκινήτων, του στυλ "είσαι βλάκας αν δεν έχεις αυτό το αμάξι", και πολλά ακόμα καλούδια που μπορεί να μάθει κανείς για αυτά από την τηλεόραση, ανά 15 με 20 λεπτά και για περίπου 5 λεπτά συνεχόμενα, από το ραδιόφωνο με διαφορετικές συχνότητες ανά σταθμό, από τα κουλ περιοδικά που έχουν τα πάντα για τα τελευταία gadgets αξεσουάρ και διάφορα μικρά χρήσιμα πράγματα όπως "κρατήστε τον καφέ σας ζεστό μέσω USB", "βράστε τα αυγά σας με το αυγουλοθερμόμετρο" και κάτι τέτοια. Ακόμα και αν δεν έχει κάποιος επαφή με όλα αυτά, οι γιγαντοαφίσες θα βοηθήσουν!

Όλοι είναι χρήστες κάποιων νόμιμων ναρκωτικών. Είτε σε μεγάλο, είτε σε μικρό βαθμό. Καφές, τσιγάρα, αλκοόλ. Χωρίς καφέ δεν μπορείς να ξυπνήσεις, χωρίς αλκοόλ δε θα διασκεδάσεις, χωρίς τσιγάρα δε θα περάσει η ώρα. Βέβαια, σε καμιά περίπτωση δεν είναι μόνο αυτοί οι συσχετισμοί. Ο καθένας έχει το δικό του λόγο. Ναρκομανείς. Όσοι παίρνουν ναρκωτικές ουσίες, που σύμφωνα με τη νομοθεσία είναι παράνομες, χαρακτηρίζονται ναρκομανείς. Οι προαναφερθέντες, είναι "υγιή" άτομα. Και να ο πρώτος διαχωρισμός. Δε θα αναπτυχθεί άλλο το θέμα, απλά θα αναφερθεί το εξής: μπορεί ο χρήστης ηρωίνης να μην μπορεί να δουλέψει, αλλά ο χρήστης κοκαΐνης μπορεί να το κάνει αρκεί να έχει τη δόση του μαζί. Αυτό νομιμοποιεί την κοκαΐνη στα μάτια σας; Από τη στιγμή που νομιμοποιείτε ηθικά τους χρήστες με βάση την παραγωγικότητά τους, είστε ότι είναι και τα αφεντικά.

Άρα, λοιπόν, καλά κάνουν και πετάνε στα σκουπίδια όσους πλέον δε μπορούν να δουλέψουν δίνοντάς τους μια σύνταξη πείνας. Αφού δεν παράγουν έργο δε χρειάζονται και καύσιμα. Να και ένα από τα πράγματα που δεν αρέσει σε όσους φωνάζουν. Φυσικά, και προηγουμένως συναντήθηκε κάτι που δεν αρέσει στον κόσμο που φωνάζει. Ο κοινωνικός ρατσισμός που προκύπτει από την αυτοδιαχείριση του σώματος με τρόπο που δεν νομιμοποιείται ηθικά ή, για να ειπωθεί καλύτερα, νομικά, εφόσον οι νόμοι, όπως περνάνε από την τηλεόραση στα μυαλά των τηλεθεατών, πείθουν αυτούς για την ηθική τους.

Και οι μολότοφ που πέφτουν; Αλήθεια, γιατί καίνε την Αθήνα; Αρχικά, ας ανοίξουμε δύο θέματα. Σε κάθε πορεία, υπάρχει αστυνομία. Με πρόσχημα τις επιθέσεις των κουκουλοφόρων, οι πορείες αστυνομεύονται για την διαφύλαξη της κοινής ειρήνης. Παρ' όλα αυτά, ο σκοπός της αστυνόμευσης των πορειών δεν σταμάτησε εκεί. Διαδηλώσεις έχουν δεχθεί επιθέσεις ώστε να διακοπούν, άλλες την ώρα που έφταναν στο τέλος τους για να συλληφθεί κόσμος και άλλα σκηνικά. Όλα αυτά, έγκεινται στο ρόλο της καταστολής των διαδηλωτών μέσω των μπάτσων με εντολές των εξουσιαστών. Εξουσιαστές είναι όσοι έχουν κρατική, νομική, οικονομική ή και άλλες μορφές εξουσίας στα χέρια τους. Αυτοί, λοιπόν, ενώ ψηφίζονται για να κάνουν καλό ( λέμε τώρα ) και επικαλούμενοι τη δημοκρατία και την κοινή ειρήνη, προσπαθούν να κλείσουν τα στόματα όσων φωνάζουν στους δρόμους. Κατά αυτόν τον τρόπο, με πρόσχημα τις φθορές ή και μερικές φορές, πράγμα που συνηθίζεται τελευταία, χωρίς καν αφορμές, δίνουν εντολές στους μπάτσους να διαλύουν πορείες ή να κάνουν συλλήψεις ή ότι άλλο χρειάζεται για να επιτευχθεί η καταστολή.

Πρέπει να σημειωθεί, πως ο τρόπος που γίνεται η καταστολή είναι τέτοιος, ώστε να υπάρχει πάντα μια μερίδα ανθρώπων που να επιθυμεί την καταστολή. Πρώτα, ήταν οι καταστηματάρχες που φώναζαν για τα σπασμένα. Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως το κράτος δε δίνει άδεια σε μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας αν δεν είναι ασφαλισμένο, που σημαίνει πως τα σπασμένα είναι πληρωμένα από την αρχή. Αργότερα, ήρθαν και οι εργαζόμενοι, να φωνάξουν πως τα μαγαζιά σπάζονται και αυτοί χάνουν τις δουλειές τους γιατί το μαγαζάκι που δούλευαν δεν μπορεί να επισκευάσει τις ζημιές. Μπορεί κανείς να υποθέσει πως απλά καβαντζώθηκε ο ιδιοκτήτης από την ασφάλεια και πάει για άλλα. Όταν ο στενόμυαλος εργαζόμενος που φιλάει κατουρημένες ποδιές για να βρει δουλειά και μπορεί και να ψηφίζει και κάποιους για να καβαντζώσει και αυτός με τη σειρά του μια θεσούλα στο δημόσιο στρέφεται εναντίον των διαμαρτυρόμενων, όντας ξεπουλημένος στα αφεντικά και την εξουσία, ή θα ζητήσει κι άλλη καταστολή ή θα υποστηρίξει χαρούμενος τη νέα στρατηγική του υπουργείου δημόσιας τάξης ( προστασίας ευυπόληπτων πολιτών ) για τις πορείες κ.τ.λ. .

Τι γίνεται όμως στις πορείες; Όσοι έχουν τέτοιες απορίες, γιατί δεν πάνε σε μια-δυο πορείες να δουν μόνοι τους; Πόσα μπορεί κανείς να μάθει από τον καναπέ του; Τα μικρά παιδιά μαθαίνουν για την καμηλοπάρδαλη και πηγαίνουν στον ζωολογικό κήπο να τη δουν και από κοντά. Και για το λιοντάρι μαθαίνουν και το βλέπουν και αυτό. Αυτοί που δεν πάνε στις πορείες να μάθουν τι είναι; Τι γίνεται; Φοβούνται; Και το παιδάκι γιατί δε φοβάται το λιοντάρι; Ή μήπως η τηλεόραση είναι η μόνη αλήθεια για αυτούς;

Ο άνθρωπος καταλαβαίνει και αποστηθίζει. Η τηλεόραση είναι ζωντανή. Οι κινούμενες εικόνες μέσα της είναι ο παράδεισος του ματιού. Να βλέπει πράγματα να κινούνται. Και πόσο μάλλον όταν δε χρειάζεται να περπατά ή να οδηγεί. Ξεκούραστο. Και όπως βλέπει παθητικά ακούει και παθητικά. Αλλά και ακούει και βλέπει. Και οι εικόνες και τα λόγια αποθηκεύονται και συνδυάζονται. Ναι. Έχει κριτική ικανότητα ο άνθρωπος. Αλλά από ότι φαίνεται, δεν την ασκεί σωστά. Αν δε δει την πραγματικότητα, θα κρίνει άλλα αντί άλλων. Και έτσι, το ρητό "πίστευε και μη ερεύνα" στοιχειώνει ακόμα και τις μέρες. Τις μέρες που η γνώση είναι προσιτή σε όλους.

Αντ' αυτού, ας βγει έξω να δει τι γίνεται. Να πάρει ένα κείμενο από αυτά που μοιράζονται στο δρόμο, στις πορείες, στις συγκεντρώσεις, στις μικροφωνικές. Πραγματικότητα. Αληθινή ζωή. Όχι κινούμενες εικόνες σε ένα κουτί. Άσε που κάνει και καλό το περπάτημα.

Και τι είναι τελικά αυτές οι μολότοφ; Κάτι μπουκάλια που τα χρησιμοποιούν οι δημοσιογράφοι για να τρομοκρατήσουν τον κόσμο που τους ακούει και τους βλέπει. Υπάρχουν, ναι, και είναι αληθινές αλλά, δεν έχουν και πολύ σχέση με αυτό που γνωρίζει ο τηλεθεατής. Η φωτιά, από μόνη της, δίνει ζεστασιά, καταστρέφει, απωθεί. Και αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους που χρησιμοποιείται. Αλλά αυτή η μορφή βίας δεν χρησιμοποιείται για να χρησιμοποιηθεί και μόνο. Ο σκοπός είναι αυτός και μόνο αυτός που χρησιμοποιούνται τα όποια μέσα χωρίς όμως αυτά να αγιάζονται. Το πύρινο οδόφραγμα που έχει στηθεί στο δρόμο είναι για να προστατέψει όσους φωνάζουν από τις δυνάμεις καταστολής. Και αυτός είναι ο πρώτος τρόπος που χρησιμοποιείται η φωτιά, ως αμυντικό μέσο. Αυτό στην τηλεόραση μεταφράζεται ως "έβαλαν φωτιά σε κάδους απορριμάτων" και τέτοια παρεμφερή.

Το Δεκέμβρη του 2008, όταν ο μπάτσος Κορκονέας μαζί με τον συναδερφό του Σαραλιώτη σκότωσαν τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, ακολούθησαν πάμπολλες επιθέσεις, σε τράπεζες, πολυεθνικές, στήθηκαν πολλά οδοφράγματα, άναψαν φωτιές. Οι δυνάμεις καταστολής πέταξαν τόνους χημικών και δακρυγόνων. Οι φωτιές τόσο στα οδοφράγματα, όσο και μέσα στο πολυτεχνείο και την ασσοε είχαν διπλό ρόλο. Τη δημιουργία ρεύματος αέρα για να καθαρίζει η ατμόσφαιρα από τα χημικά στέλνοντάς τα προς τα επάνω ώστε να μην περνούν τις φωτιές και ζεστασιά ταυτόχρονα. Ο δεύτερος ρόλος χωρίς κάποια προτεραιότητα στους ρόλους είναι αυτός του οδοφράγματος. Να οριοθετηθεί μια περιοχή ώστε οι μπάτσοι να μην μπορούν να περάσουν εύκολα. Φυσικά, οι φωτιές, στις οποίες δόθηκε έμφαση ήταν αυτές σε τράπεζες και μαγαζιά. Να λοιπόν και άλλη μια χρήση της φωτιάς. Συμβολική χρήση φυσικά. Δεν τρέφει κανείς αυταπάτες πως οι τράπεζες θα εξαφανιστούν με δύο μολότοφ. Ο ρόλος της μολότοφ σε μια τράπεζα, σε μια πολυεθνική εταιρία-μαγαζί, δεν είναι η καθαυτή καταστροφή του μαγαζιού αλλά ένα μήνυμα προς όλους. Υπενθυμίζει πως μπορεί ο καθένας να επιλέξει το δρόμο της σύγκρουσης προσθετικά με τη διαμαρτυρία.

Και οι δυνάμεις καταστολής; Οι λεγόμενοι μπάτσοι; Τι μέρος του λόγου είναι αυτοί; Αυτό είναι ακόμα ένα μεγάλο θέμα. Οι δυνάμεις καταστολής δε χρειάζεται να εξηγηθεί γιατί βρίζονται και δέχονται επιθέσεις. Αλλά επειδή σε αυτό τουλάχιστον το κείμενο εξηγήθηκαν και αναλύθηκαν σε κάποιο βαθμό πολλά προφανή θέματα και καταστάσεις, το ίδιο θα γίνει και με αυτό. Οι δυνάμεις καταστολής κάθε είδους, ασφάλεια, ΜΑΤ μπλε και πράσινα, ΟΠΚΕ, άμεση δράση, Ζ, Δ, ΔΙΑΣ και ότι άλλο υπάρχει, στην περίπτωση της πορείας και διαμαρτυρίας, υπερασπίζονται το κράτος και το πολίτευμα. Τη δημοκρατία των τριακοσίων, που ναι μεν εκλέχθηκαν αλλά ούτε κάνουν καλό ούτε τους ενδιαφέρει να κάνουν κάτι από αυτά που φωνάζει ο κόσμος. Όταν, λοιπόν, απέναντί σου βρίσκεται ένας στρατός που φυλάει αυτούς και προσπαθεί να συλλάβει και να καταστείλει με κάθε τρόπο τους διαδηλωτές, τότε ο συγκεκριμένος, ότι και να πιστεύει χωρίς τη στολή, είναι απέναντι και εμποδίζει την εξέγερση του κόσμου με όπλο, το φόβο της φυλακής, του ξυλοδαρμού και ότι άλλου. Φυσικά, με τα νέα μέτρα που ανακοινώθηκαν και γνωρίζοντας κάποιος πως θα έχει σύνταξη στα 35 του χρόνια, σταθερό μισθό, αλλά χωρίς να σκεφτεί πως θα είναι οι καταστάσεις σε 15 χρόνια, με τη αντάλλαγμα θα είναι εκεί και τι θα είναι αυτό που θα προσφέρει τελικά στην κοινωνία αλλά και σε τι κατάσταση θα βρίσκεται η υγεία του, υπάρχουν πολλοί που μπορεί να μπουν σε αυτόν τον πειρασμό και να καταταγούν στην ΕΛ.ΑΣ. . Σε μια εποχή ανασφάλειας και αβεβαιότητας στον εργασιακό τομέα, το κάθε τι σίγουρο είναι η ευκαιρία των φιλοτομαριστών, δηλαδή άτομα του τύπου "πατάω πάνω σε πτώματα" και "ας κάνει και ο άλλος το ίδιο" .

Όποιος και αν είναι όμως τελικά ο λόγος που κάποιος μπορεί να επιλέξει αυτό το πράγμα, δεν αγιάζεται γιατί θέλει να θρέψει την οικογένειά του. Είναι αυτός που συμβάλει στη διαιώνιση του μηχανισμού και υπερασπίζεται με την ίδια του τη ζωή, όχι την ελευθερία του, αλλά το πολίτευμα και τα αφεντικά του. Αυτός είναι ο λόγος του συνθήματος "και για να μην ξεχνάτε ποια είναι η δουλειά σας, σκυλιά φυλάτε τ' αφέντικά σας" . Γιατί, τελικά, οι μπάτσοι, δεν είναι παιδιά των εργατών, είναι τα σκυλιά των αφεντικών. Και πολύ είναι αυτοί που θα πουν "αν σε κλέψουν, δε θα φωνάξεις την αστυνομία;" . Τους κλέφτες τους γεννάει το σύστημα, η μισθωτή σκλαβιά, η ανεργία, η απόλυση, τα δάνεια για να τα βγάλει κανείς για λίγο καιρό ακόμα και όλα αυτά που παλεύει ο κόσμος που διαδηλώνει και φωνάζει εναντίον αυτών. Αυτή είναι η απάντηση, επομένως "δε θα φωνάξω την αστυνομία, γιατί τους μεγάλους κλέφτες καλύπτει και υπερασπίζεται" . Το δολοφόνο και το βιαστή, που είναι τα αμέσως επόμενα επιχειρήματα, να τον καταδικάσει, αν θέλει, ο κόσμος και όχι οι δικαστές που δίνουν εκδικητικές ποινές στους αγωνιστές, ενώ τα άτομα του σιναφιού τους κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα.

Όταν, λοιπόν, οι συντάξεις δε φτάνουν ούτε για ψωμί και σιγά μη ζήσει κανείς για να την πάρει τώρα που η δουλειά θα είναι ακόμα πιο εξοντωτική , τα 700 γίνονται 540 ή 580, χωρίς ένσημα και το σύστημα υγείας και πρόνοιας απλά γκρεμίζεται συθέμελα, για πιο λόγο να μείνει κανείς στο σπίτι του;

Και όχι, δε θα γραφτεί το "ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ" στο τέλος! Ας το καταλάβει ο καθένας μόνος του.

Τελικά η απάθειά μας είναι αυτή που δημιουργεί το πρόβλημα

Γενικά, υπάρχει δημοκρατία. Γενικά! Γιατί ειδικά, μόνο το όνομα μένει. Υπάρχει και παλιότερο κείμενο για τη δημοκρατία αναφερόμενο στη γιορτή της. Το σκηνικό σήμερα δεν μπορεί να πείσει ούτε τον πιο αφελή πως αυτό είναι δημοκρατία. Σίγουρα, όμως, πείθει τους πιο ηλίθιους. Πώς ήρθαν τα πράγματα έτσι; Τι βλέπετε στις τηλεοράσεις και δε μιλάτε ούτε στο ελάχιστο;

Γενικότητες...

Δε θα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για χάρην συντομίας. 2008, Δεκέμβρης. Το νιοστό θύμα από πυρά μπάτσων. Αντίδραση; Εξέγερση. Και πάλι, εκείνες τις μέρες δεν κατέβηκε όλος ο κόσμος. Αλλά ήταν πολύς. Και είχε διάθεση να πάρει πίσω τα πάντα. Και τώρα; Από τότε, οι πυροβολισμοί έχουν αυξηθεί. Σε μεγάλο βαθμό. Σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό. Μέσα σε ενάμιση σχεδόν χρόνο. Για το παραμικρό, το όπλο μιλά. Κανείς όμως δεν αντιδρά στο μήνυμα που φέρνει; Όταν αρχίζουν τα όπλα να μιλούν, τα πράγματα μάλλον είναι ξεκάθαρα.

Ο στρατός πόλης ( γνωστός ως αστυνομία ) και το υπουργείο προστασίας του πολιτεύματος, έχουν πεισμώσει. Ότι φωνάζει καταστέλλεται. Βιβλία θα ξανακαούν; Ολοκληρωτισμός; Τι έπεται;

Αλήθεια, δεν ήταν ειλικρινές η μετονομασία του υπουργείου δημόσιας τάξης σε υπουργείου προστασίας του πολίτη; Δε θυμίζει κάπως την προστασία που πουλάνε οι μαφίες ( και η αστυνομία αν θυμάστε ) στα νυχτερινά κέντρα; Μάλλον περί του ιδίου πρόκειται. Απλά πλέον παίζει και τον καθαρό ρόλο του προστάτη του πολιτεύματος χωρίς να ενδιαφέρεται καν για τους πολίτες. Βέβαια ενδιαφέρεται και για αυτούς. Ενδιαφέρεται να μην κουνηθούν καθόλου εναντίων τους.

Ο φόβος για το τι πρόκειται να έρθει, μπορεί να κάνει κάποιον να τρέμει. Κάποιον να χτίσει γύρω του ένα απόρθητο φρούριο. Κάποιον να αρχίσει να επιτίθεται σε ότι φοβάται. Κάποιον να κάνει κάτι άλλο.

Αλλιώς, ο ένας κρατάει το χέρι του άλλου πίσω από ένα φρούριο και επιτίθενται.

Ψηφίζω, άρα υπάρχω...;

Το παρακάτω κείμενο κολλήθηκε σε διάφορους τοίχους στο ΤΕΙ όπως είναι από κάτω.

---

ΨΗΦΙΖΩ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ;

Κείμενο για την προβατίσια λογική που ακολουθείται

Έρχεται για άλλη μία φορά, να κλείσει μια ακόμη συνέλευση η ψηφοφορία κάποιων προτάσεων. Το κλίμα; Στραβό, όπως πάντα. Το τμήμα να έχει προβλήματα αλλά να έρχεται να το φάει κι ο γάιδαρος. Στα 100 άτομα, 10 άντε 15 θα πουν τη γνώμη τους. Από αυτούς, οι 5 προτείνουν το πρόγραμμα της παράταξης όπου ανήκουν, προτείνοντάς το χειρουργικά. Στα 3 πράγματα που λέει ο καθένας για το ΤΕΙ, τσουπ (!), και να 'το το ΜΑΣ και να 'τη η ΑΡΣΥ και να και η ΡΕΔΙΕΣΗ ή έστω Αριστερή Ενότητα ή όπως αλλιώς λέγεται κάθε φορά.

Και καταλήγει η συνέλευση, μετά από μια υποτυπώδη συζήτηση για το εκάστοτε πρόγραμμα του καθενός, και μετά από ακόμη λίγα λόγια για το ΤΕΙ και “τι τελικά θα κάνει αυτός ο (καταραμένος) σύλλογος” να κατεβαίνουν οι προτάσεις. Προτάσεις που στο αποκορύφωμά τους είναι η θέση του Κ.Κ.Ε., του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. . Ε, μπορεί να υπάρξει και καμιά πρόταση που να μη τη λέει κανείς από τους προηγούμενους. Το αποτέλεσμα; Ίδιο! Ό,τι και να υπερτερήσει λόγω της πλειοψηφίας, θα τρέξουν κάποια άτομα που γενικά μπορεί να ενδιαφέρονται, σαν να ανάθεσε κάποιος τη δουλεία αυτή στους “μαλάκες” (ίσως τελικά να μη χρειάζονται καν τα εισαγωγικά).

Και έρχεται το ερώτημα. Εσύ που ψήφισες ό,τι ψήφισες, και αυτό που ψήφισες βγήκε, γιατί το ψήφισες; Γιατί δεν το υποστηρίζεις έμπρακτα αφού ήταν η γνώμη σου; Ενδιαφέρεσαι καθόλου; Αφού δεν ενδιαφέρεσαι, στη συνέλευση γιατί έρχεσαι; Δεν προσφέρεις και τίποτα. Το μόνο που κάνεις είναι να πετάς σε κάποιους το μπαλάκι. Ε μη το πετάς γιατί είναι άσκοπο. Καλύτερα να μην κάνεις απολύτως τίποτα. Γιατί η ψήφος τελικά δε σημαίνει και τίποτα ουσιώδες. Ένα χέρι είναι. Αντ' αυτού πες τη γνώμη σου. Όλα αυτά που άκουσες σου φαίνονται οκ;

Όσο για την πολιτική ταυτότητα που ειπώθηκε να την αφήσουμε στην άκρη, το νόημα δεν ήταν να την αρνηθείς, αλλά το ότι, λόγου χάρη, να πας να διαμαρτυρηθείς όπου έχεις να προτείνεις (νομάρχη, δήμαρχο, προϊστάμενο και όπου αλλού) αλλά να μην ανακατεύεις το κόμμα σου, την παράταξή σου και τη γραμμή που παίρνεις, με τη διαδικασία της συνέλευσης προσπαθώντας να υποδείξεις τον τρόπο που θέλουν οι προαναφερθέντες τον κόσμο να αγωνιστεί. Αυτό είναι γνωστό και σαν καπέλωμα και γίνεται συχνά. Βέβαια, δεν τρέφονται αυταπάτες ότι θα σταματήσει αυτή η κατάσταση τώρα που μπορεί να το διάβασε κάποιος.

Τώρα, όσο για το κατά ποιον τρόπο τελικά συσχετιζόμαστε οι ίδιοι οι φοιτητές αναμεταξύ μας είναι μια μεγάλη ιστορία. Στο τμήμα μας, μπορεί να μην υπάρχουν ΠΑΣΠ και ΔΑΠ αλλά την διάσπαση των φοιτητών την κατάφεραν μια χαρά και τα μικρότερα κόμματα. Αυτό διότι, προβάλλονται οι διαφωνίες αυτών ως οι μοναδικές εκδοχές, και τελικά, με την ίδια μέθοδο που υπνωτίζει και η τηλεόραση, οι κουβέντες αναλώνονται γύρω από αυτά. Το πολύ πολύ, να αδιαφορήσει κάποιος ακόμα. Το λιγότερο, να ψηφίσει γιατί κουράστηκε και θέλει να φύγει.

Κατά αυτόν τον τρόπο, δεν κερδίζουμε τίποτα. “Διαίρει και βασίλευε” είχε πει κάποιος. Αφού τους ανεχόμαστε ακόμα να μας διαιρούν και να βασιλεύουν στα κεφάλια μας, καλά να πάθουμε. Γιατί ούτε το ΜΑΣ είναι η λύση μας, ούτε η λοιπές αριστερές παρατάξεις. Και όσο δεν ασχολούμαστε να μάθουμε τι πραγματικά είναι κάποια πράγματα όπως η ψήφος, η κατάληψη, η ενημέρωση, ο αγώνας γενικά και πως όλα αυτά αλληλοεξαρτώνται και συσχετίζονται και βοηθάει το ένα το άλλο, τα ίδια θα βλέπουμε συνέχεια και τελικά θα κάνουμε όλοι μαζί πίσω, μέχρι να πέσουμε στο γκρεμό.

Οι συστάσεις περιττεύουν...

Τ.Ε.Ι. Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής

Ακολουθούν δύο κείμενα που αφορούν το  Τ.Ε.Ι. Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής.

ΤΟ ΤΕΙ ΡΕΘΥΜΝΟΥ ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΛΟΓΩ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ!

Μετά από γενική συνέλευση που πραγματοποίησε ο φοιτητικός σύλλογος του ΤΕΙ Ρεθύμνου στις 14/4, το ΤΕΙ τελεί υπό κατάληψη. Οι λόγοι για τους οποίους ο σύλλογος πήρε αυτήν την απόφαση είναι η διαρκής υποβάθμιση του τμήματος μας.

Ένα ζήτημα που μας απασχολεί από την ίδρυση του τμήματος, είναι το κτηριακό. Οι εγκαταστάσεις στις οποίες στεγάζεται το ΤΕΙ Ρεθύμνου σαφώς και δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή του εκπαιδευτικού έργου. Υπάρχει σοβαρή έλλειψη σε αίθουσες διδασκαλίας καθώς και σε αίθουσες εργαστηρίων.

Ένα δεύτερο ζήτημα, είναι η έλλειψη εργαστηριακού εξοπλισμού. Επιπλέον, εξαιτίας της υποχρηματοδότησης, είναι αδύνατη η αντικατάσταση του φθαρμένου, λόγω παλαιότητας, εξοπλισμού κάτι που δυσχεραίνει την ομαλή διεξαγωγή των μαθημάτων.

Πέρα από τα προβλήματα που αναφέρονται παραπάνω, πριν το Πάσχα ανακοινώθηκε η απόλυση κάποιων καθηγητών μας. Κοινό μυστικό αποτελεί το γεγονός ότι ωρομίσθιοι καθηγητές διδάσκουν χωρίς να έχουν ανανεωθεί οι συμβάσεις τους και προφανώς χωρίς να πληρώνονται Εκτός από αυτό, μειώνονται οι ώρες διδασκαλίας των μαθημάτων και οι ώρες διδασκαλίας των μόνιμων καθηγητών, ως μέτρο για την αντιμετώπιση της υποχρηματοδότησης. Όλα αυτά συνεπάγονται την αποδυνάμωση του πτυχίου μας λόγω της περικοπής των μαθημάτων. Κοινός παρονομαστής όλων των προαναφερθέντων προβλημάτων θεωρείται η συνεχής υποχρηματοδότηση του τμήματος.

Εφόσον το ΤΕΙ αποδυναμώνεται και στην πραγματικότητα αλλάζει κατεύθυνση το αντικείμενο σπουδών, οδηγούμαστε σε μείωση του αριθμού των εισαχθέντων, κάτι που προφανώς και έχει οικονομικό αντίκτυπο στην τοπική κοινωνία του Ρεθύμνου.

Μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση, εμείς οι σπουδαστές του ΤΕΙ Ρεθύμνου, θα υπερασπιστούμε το δικαίωμά μας στην δωρεάν παιδεία μέσα από κλιμακούμενες κινητοποιήσεις. Παλεύουμε για να μην απολυθεί κανένας καθηγητής, για να μη γίνει καμία περεταίρω μείωση στην χρηματοδότηση, για να συνεχίσει το ΤΕΙ το εκπαιδευτικό του έργο.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΕΙ ΡΕΘΥΜΝΟΥ

---

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το ΤΕΙ Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής τέλεσε υπό κατάληψη από την Τετάρτη 14/4 μέχρι και την Παρασκευή 16/4. Η ενέργεια αυτή ήταν μία πρώτη ένδειξη διαμαρτυρίας, γιατί το κλίμα που επικρατεί στο τμήμα μας είναι κάθε άλλο παρά εύφορο για τη διδακτική/εκπαιδευτική διαδικασία. Στα ήδη υπάρχοντα προβλήματα όπως το κτιριακό και η συντήρηση του με κόπο αποκτηθέντος εξοπλισμού, έρχεται να προστεθεί η μείωση του προϋπολογισμού για το τμήμα μας.

Ήδη από την αρχή του εαρινού εξαμήνου, ωρομίσθιοι καθηγητές βρίσκονται στον “αέρα” καθότι δεν έχουν λάβει τη νέα σύμβαση τους. Και εδώ τα βαρυσήμαντα πλέον προβλήματα ξεκινούν. Διότι άλλο να γίνεται μάθημα με προβληματικό ή ακόμα και χωρίς εξοπλισμό και άλλο να μην υπάρχουν καθηγητές να διδάξουν το όποιο μάθημα. Σε καμία περίπτωση δεν προτιμούμε μόνο τους καθηγητές ή μόνο τον εξοπλισμό. Και οι δύο παράγοντες είναι εξίσου σημαντικοί καθώς το τμήμα, μας διδάσκει σε μεγάλο βαθμό την εφαρμογή των θεωρητικών γνώσεων που λαμβάνουμε.

Εφόσον λοιπόν, εμείς, ως φοιτητές που βρεθήκαμε στο ΤΕΙ Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής από επιλογή, θέλοντας να μορφωθούμε στα πλαίσια του οδηγού σπουδών του τμήματος που διαβάσαμε όταν επιλέγαμε τις σχολές που θα δηλώσουμε, απαιτούμε:

Να προσληφθούν επίσημα όλοι οι καθηγητές που δεν προσλήφθηκαν ακόμα.

Βρισκόμαστε στην κατάσταση να έχουμε σειρά προτεραιότητας στις λίστες αρκετών εργαστηρίων που είναι υποχρεωτικά, όπως επίσης κάποια εργαστήρια να είναι υπερπλήρη με αποτέλεσμα τη μη βέλτιστη απόδοση τόσο στην κατανόηση όσο και στην παράδοση. Αυτό έγκειται στην έλλειψη καθηγητών και των μειωμένων ωρών που ανατίθενται σε αυτούς για διδασκαλία.

Να ανανεωθούν όλες οι συμβάσεις με άμεση προοπτική μονιμοποίησης.

Διότι η μη ανανέωση των συμβάσεων εγκαίρως οδηγούν στη διακοπή λειτουργίας μαθημάτων που προκαλεί τη μη σωστή λειτουργία του τμήματος.

Να σταματήσει η εξοντωτική υποχρηματοδότηση του τμήματός μας.

Κάτι που έχει ως αποτέλεσμα την κακή λειτουργία του και την υποβάθμιση των πτυχίων μας, όταν ήδη ιδιωτικές σχολές προσπαθούν να οικειοποιηθούν και να πουλήσουν “ισότιμα” πτυχία. Πτυχία που μπροστά στο πλήθος του γνωσιολογικού αντικειμένου που αποκτά ο απόφοιτος του τμήματός μας, δεν αντιστοιχούν παρά μόνο σε ένα πολύ μικρό κομμάτι του δικού μας πτυχίου.

Επί του πρακτέου, μαθήματα όπως “Ηχητική Κάλυψη Συναυλιών” που περιλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος των γνώσεων και των προβλημάτων που θα αντιμετωπίσουμε βγαίνοντας στην αγορά εργασίας, και “Πρωτόκολλα MASTERING” που αποτελεί την τελική διεργασία μίας ολοκληρωμένης μουσικής παραγωγής και που διδάσκεται στην Ευρώπη σε μόλις 3 πανεπιστήμια, υποβαθμίζονται συνεχώς με τη μείωση διδακτικών ωρών με συνέπεια τη γενική υποβάθμιση του επιπέδου των σπουδών.

Όπως είπαμε στην αρχή του κειμένου, η κατάληψη από 14/4 μέχρι και 16/4 ήταν μία πρώτη διαμαρτυρία. Αποφασίσαμε ως φοιτητικός σύλλογος του τμήματος Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής (Τ.Ε.Ι. Κρήτης, παράρτημα Ρεθύμνου), πως το μήνυμα του ότι θα αγωνιστούμε για αυτά που απαιτούμε εστάλη. Για αυτό, η πρώτη μορφή αγώνα έληξε. Συνεχίζουμε με νέες μορφές τη διαμαρτυρία μας και δε θα σταματήσουμε εδώ. Απαιτούμε τα αυτονόητα και θα παλέψουμε για αυτά.

Φοιτητικός Σύλλογος τμήματος Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής

Οικογένεια... κύτταρο κοινωνίας!

Τι να πει κάποιος όταν έρχεται αντιμέτωπος με την δικαιοσύνη, και σα να μην έφτανε αυτό, να έρχεται αντιμέτωπος και με την οικογένειά του; Αλήθεια, τι λέμε οικογένεια; Είναι κάτι παραπάνω από απλά ένα τίτλο που χαρακτηρίζει τα συγγενικά σου πρόσωπα; Και τελικά, ποια είναι η αξία αυτού του τίτλου; Υπάρχει κάποιο απώτερο νόημα της τιτλοφορίας αυτής;

Όλα τα παραπάνω είναι ένα μηδενικό. Η οικογένεια δεν έχει να κάνει με τίποτα. Τα συγγενικά πρόσωπα δεν δείχνουν τίποτα. Είναι κάποιοι φίλοι, κάποιοι γνωστοί και μερικές φορές κάποιοι εχθροί ή απλά κάποια άτομα αδιάφορα προς τον καθένα. Σε πολλές οικογένειες βασιλεύει ο αυταρχισμός και ο φασισμός. Η εξουσία του αρχηγού της οικογένειας, πατριαρχία ή μητριαρχία. Ένα ακόμα σύνολο ατόμων που αποδέχεται στο έπακρο τις σχέσεις εξουσιαστών και εξουσιασμένων. Και όταν σπας το διαχωρισμό και παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου, σταματάς να συμφωνείς ιδεολογικά και έμπρακτα με τη γραμμή, που θεωρείται από τους μεγάλους η σωστή, η εμπιστοσύνη παύει να υπάρχει. Σκασίλα μας! Με ανθρώπους σαν και εσάς, δεν κάνω παρέα εδώ και χρόνια. Η εμπιστοσύνη σας πηγάζει από τη γνώση πως το παιδί κάνει αυτό που του λέτε. Επομένως, δεν έχει νόημα η εμπιστοσύνη που δείχνετε. Είναι ψεύτικη. Είναι η επιβολή της γνώμης σας στους νέους. Βλέπουμε εδώ και καιρό το τι καταφέρατε να μας δώσετε για κοινωνία. Πλέον, εμείς δεν σας έχουμε εμπιστοσύνη.

ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΑΝΘΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

Διότι άλλο να λες πως δεν μας αναγκάζεις να μάθουμε κάποιο συγκεκριμένο επάγγελμα, και άλλο να μας εξαναγκάζεις να συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε τις δικές σας προκαταλήψεις και τα δικά σας πιστεύω. Προφανώς, δεν υπάρχει κάποια διαφορά σε αυτά τα δύο. Δεν ανήκουμε σε εσάς. Ανήκουμε στους εαυτούς μας και μόνο. Έχουμε το δικαίωμα να παλέψουμε για αυτά που αρνηθήκατε να παλέψετε εσείς, καταδικάζοντας εμάς. Μπορεί να αγαπάτε τα παιδιά, αλλά πέραν της τεκνοποίησης δε φροντίσατε για τίποτε άλλο. Μας φέρατε σε ένα κόσμο άδικο, σε ένα κόσμο όπου η ελευθερία ως πραγματικότητα, φαντάζει ουτοπία. Σε ένα κόσμο που η ελευθερία υπάγεται στους όρους του καταναλωτισμού και της αγοράς. Μία ελευθερία όπου το ότι και να κάνεις χωρίς λεφτά είναι παράνομο. Μία ζωή χαρίσατε και αυτή είναι σακατεμένη από τα λάθη σας και την μιζέρια που σας διακατέχει. Μια μιζέρια που έδωσε η επανάσταση της τηλεόρασής σας.

Αλλά και όλα αυτά όταν βρίσκονται μπροστά σας και σας βρίζουν τα λέτε μικρά, ανόητα, θρασύ και αχάριστα. Φυσικά... Είμαστε αχάριστοι, αχαΐρευτοι και όλα τα υπόλοιπα που μας κατηγορείτε. Και εσείς, και οι μπάτσοι. Αφήσατε το παιχνίδι να παίξει, ανεχτήκατε να παίξουν πάνω στο κεφάλι σας και έχετε την απαίτηση να το κάνουμε και εμείς. Μικροαστοί, θα σας φάμε. Εμείς. Τα παιδιά σας. Και σα να μην έφτανε αυτό, έχουμε κι εσάς, και τους μπάτσους να μας κυνηγάτε. Θέλετε να σταματήσουμε να διεκδικούμε. Καταλαβαίνετε πως το παιχνίδι έχει γυρίσει εναντίων σας και προσπαθείτε, ηλιθιοδώς, να προφυλαχτήτε αντί να απλώσετε το χέρι σας και να έρθετε μαζί μας, τώρα που άρχισαν όλα να καταρρέουν. Αλλά το τόσο πείσμα είναι αυτό που σας χαρακτηρίζει ηλίθιους.

Συνεχίστε να πιστεύετε τους ψεύτες που ψηφίσατε ή και αυτούς που δεν ψηφίσατε. Συνεχίστε να σκύβετε τα κεφάλια σας στους φωτιστές, στους άρχοντες και στους υπαλλήλους τους. Όταν η ελευθερία θα σας καίει, μη φωνάξετε. Τόσα χρόνια σας καίνε στο βωμό του χρήματος και δε βγάλατε άχνα. Καλά να πάθετε. Επιεικώς, σας αντιπαθώ. Δε σας ανήκω. Το ροχαλητό σας με ξύπνησε.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ - ΜΑΣ ΓΕΜΙΖΕΙ ΕΝΟΧΕΣ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ - ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΙΣΜΟ ΜΑΣ

Ένα ευχαριστώ στους ΑΔΙΕΞΟΔΟ

για το κομμάτι "ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ"

Και μη νομίσετε ποτέ πως νικήσατε

Και μη νομίσετε ποτέ πως νικήσατε... Ούτε για μια στιγμή. Ο αγώνας χτυπιέται στα πλευρά, στο κεφάλι, παντού. Αλλά, δυστυχώς για εσάς, δεν το βάζουμε κάτω. Δε θα το βάλουμε ποτέ. Εμείς επιλέξαμε για ζωή μας τη διεκδίκηση της ελευθερίας μας και της αξιοπρέπειάς μας. Καθώς εσείς που υπερασπίζεστε αυτή τη σαπίλα της σημερινής κοινωνίας, την οποία και αποδέχεστε, είστε κυριολεκτικά οι δούλοι της.

16-2-2010, μία ακόμα κρατική δολοφονία. Θύμα ένας περαστικός. Θύτης; Ποιος άλλος; Ένας μπάτσος δολοφόνος. 3 ώρες το πτώμα στο δρόμο πεσμένο. Η αηδία ξεχειλίζει. Θάψιμο από τα ΜΜΕ. Τι περίμενες άλλωστε; Να αναδείξουν το θέμα; Ποιοι; Τα τσιράκια της εξουσίας; Δε συγχωρούμε. Δεν ξεχνάμε. Οι νεκροί, μας θυμίζουν τι πάει να πει εξουσία. Μία έννοια που αν και υπάρχει χρόνια στα λεξικά, ποτέ δεν έδωσε δικαιολογία για την ύπαρξή της. Τι δικαιολογία να δώσει άλλωστε; Ότι χτυπάμε τους αντιδρώντες για τη διατήρηση του πολιτεύματος, που είναι δίκαιο και καλό; Αν μη τι άλλο, για γέλια και μόνο είστε. Οι αντιφάσεις κάνουν πάρτυ σε ένα κλίμα ορθολογισμού. Είναι να τρελαίνεσαι…

Για αυτό το είπαμε. Και το αποφασίσαμε. Θα φωνάξουμε στον κόσμο την αδικία. Γιατί και ο κόσμος είναι μάρτυρας αυτής. Τα ξέρει και αυτός. Για αυτό μαζευτήκαμε στην πλατεία. Ξεκινήσαμε πορεία στη γειτονία. Περάσαμε από το σημείο της δολοφονίας. Φωνάξαμε. ΕΝΝΙΑ ΣΦΑΙΡΕΣ ΣΤΟΝ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟ, ΑΙΣΘΗΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΥΤΟ. Και φυσικά ο κόσμος άκουσε. Θυμήθηκε το τι έγινε. Αλλά προς το τέλος της πορείας, κάποιοι εξαγριώθηκαν. Κάποιοι είχαν εντολές για να εξαγριωθούν. Κάποιοι διατάχθηκαν να σπάσουν την πορεία. Κάποιοι ήρθαν να επιβάλλουν την "τάξη" της εξουσίας. Αυτοί οι κάποιοι με περίσσιο θάρρος και χαρά για το έργο τους, μας επιτέθηκαν. Απρόκλητα. Απροκάλυπτα. Αδίστακτοι υπερασπιστές της εξουσίας. Και όχι μόνο. Ο υπερβολικός ζήλος τους έφτασε μέχρι το κόκκαλο κάποιου. Άλλος, με τα δόντια του αφαίρεσε τα σκουλαρίκια από αυτιά διαδηλωτή. Σε άλλον, κρότου-λάμψης βόμβα έσκασε στην πλάτη. Φωτιά πήρε και αυτός. Τόση βία στο βωμό του πολιτεύματος και του κράτους.

Και μετά ήρθαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Οι φωνές της πορείας μετατράπηκαν σε μολότοφ βόμβες, σε επιθέσεις κατά αστυνομικών. Μόνο και μόνο για να πουν πως είχαν λόγο για το ξύλο που έδωσαν. Γιατί; Ο άχρηστος, πανίβλακας και επικίνδυνος για όλους μπάτσος από την ομάδα Δέλτα τι έκανε; Τράκαρε ο ηλίθιος με άλλον, δικός του και αυτός, της φάρας του, και είπε να μετατρέψει το τρακάρισμά του. Φυσικά! Πλέον, του επιτεθήκαμε! Μα φυσικά! Πως αλλιώς; Να παραδεχτεί την ασχετοσύνη του; Τη βλακεία του; Γιατί; Δε χρειάζεται. Στο κάτω κάτω, πρέπει να δικαιολογήσουν ό,τι έκαναν. 11 άτομα μας φτάνουν.

Αλλά και πάλι, αποσιωπάται το γεγονός. Τόσο της δολοφονίας όσο και της καταστολής. Οι δολοφόνοι ζουν αμέριμνοι. Αλωνίζουν στην πόλη, θα πυροβολήσουν, θα συλλάβουν, θα χτυπήσουν. Όποιον δουν. Δεν τους νοιάζει. Εμείς είμαστε αναλώσιμοι. Για τρεις κι εξήντα βρίζουν, χτυπούν, δολοφονούν. Να σταματήσουμε να φωνάζουμε; Αμ δε! Αν και το μίσος δεν αντιπροσωπεύει ανθρώπους σαν εμάς, όταν στέκεστε μπροστά μας προασπίζοντας την εξουσία, το κράτος, τη δημιοκρατία, το πολίτευμα και ό,τι άλλο μας εκμεταλλεύεται, θα το προτάσσουμε εναντίων σας.

25 ΧΡΟΝΩΝ ΝΕΚΡΟΣ, ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ

ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΕΜΦΥΛΟ

Με αγάπη και αλληλεγγύη

στους σύντροφους

και στους συναγωνιστές

Οργή . . .

Ένα ατυχές γεγονός; Άλλη μία μαγκιά; Άλλη μια ανευθυνότητα; Άλλος ένας μπάτσος. Είστε αηδία. Είστε σιχαμένοι. Είστε αισχροί. Είστε απάνθρωποι. Είστε ανεγκέφαλοι και παντελώς επικίνδυνοι.

“Προστάτες του πολίτη”. ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ. Αλέξης, Καμράν, Todi. Σφαίρα, βασανιστήρια, σφαίρες. Και δεν είναι μόνο αυτοί οι τρεις. Ας μην το λησμονούμε.

Επιχείρηση για την σύλληψη δύο ληστών. Πυροβολισμοί. Νεκρός, ένας τρομαγμένος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που αν υπήρχε και η παραμικρή υπευθυνότητα δε θα ήταν εκεί κοντά. Δε θα είχε κινδυνέψει καν. 8 σφαίρες, λέχθηκε, πως τον χτύπησαν. Μπάτσος, λέχθηκε επίσης, πως τον πυροβόλησε. Ακόμα και αν δεν το έκανε, έχει την ευθύνη. Όχι αυτός μόνος του. Όλο το σάπιο από τα θεμέλια ως πάνω, σώμα της ΕΛ.ΑΣ. . Είστε ό,τι χειρότερο.

Αλήθεια, γιατί; Το γιατί είναι η τράπεζα. Τα καταραμένα σας λεφτά. Η απαισιότητα της ύπαρξης των αφεντικών και των εξουσιαστών. Και οι οκτώ σφαίρες; Αυτές ήταν το κάτι άλλο... Αυτές ήταν όλη η ματαιοδοξία σας. Όλος ο ζήλος για την απόκτηση εξουσίας. Όλη η φιλοδοξία σας. Αυτή η φανερή, πλέον, ζήτηση για ένα παράσημο. Για έναν τίτλο. Για έναν τίτλο σκοτώσατε ξανά. Και θα ξανασκοτώσετε; Και θα ξανασκοτώνατε. Είστε δούλοι... μέχρι το μεδούλι. Για τα λεφτά κάνετε τα πάντα. Φασίστες που θέλουν να πάρουν οπωσδήποτε την ή κάποια εξουσία στα βρώμικα με αίμα χέρια σας. Σιχαμερά πλάσματα που θα τραβήξουν το όπλο για πλάκα. Ούτε καν με κάποιο κώδικα ηθικής. Αλλά τα έχουμε πει για την ηθική. Και με βάση αυτά, είστε ανήθικοι. Ούτε καν τους νόμους σας δεν τηρήτε. Τους νόμους που “υπερασπίζετε”. ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ. Και θέλετε να προστατέψετε εμάς. ΑΥΤΟΚΤΩΝΗΣΤΕ. Θα μας προστατέψετε σίγουρα από εσάς. Αρνηθήκατε την ύπαρξή σας. Τι να καταλάβετε από λευτεριά;

Δεν έχετε λόγο ύπαρξης. Δεν έχετε λόγο. Τα καταφέρατε να είστε ένα μηδέν. Μπράβο σας. Απαλλάχτε μας από την παρουσία σας. Δεν είστε.

Και 'συ τώρα που διαβάζεις. Τι θα κάνεις σήμερα; Έτσι θα το αφήσεις και αυτό; Κάθε μέρα και εσύ πεθαίνεις στη δουλεία. Αυτός δεν πέθανε καν εκεί. Πέθανε απευθείας για την τράπεζα.

ΜΠΑΤΣΟΙ – ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ - ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

Το blog...

Στο παρών blog αναρτώνται κείμενα που γράφονται για διάφορους λόγους. Είναι κείμενα με κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ταυτόχρονα μπορούν να εξιστορούν γεγονότα, να κριτικάρουν καταστάσεις και να περιγράφουν ή ακόμα και να βοηθούν στην επιλογή ή ξεκαθάριση ενός ή περισσότερων σκοτεινών σημείων μέσα στην ιδεολογία ή, γενικότερα, στα “πιστεύω” του κειμενογράφου. Αυτό σημαίνει πως ο λόγος που γράφονται, δεν είναι απλώς για να δημοσιευτούν αλλά και για να συμβάλλουν στην αναζήτηση του κειμενογράφου για τις πολιτικές και γενικότερες απόψεις του. Μέσα από αυτή τη συνεργασία με τον γραπτό λόγο, αποκτάται η εμπειρία και επιτυγχάνεται η εσωτερική διαμάχη και αμφισβήτηση ώστε μέσα από αυτές τις διαδικασίες να δημιουργηθεί ένας ξεκάθαρος λόγος, ο οποίος να μην πάσχει από κενά στη διάρκειά του.

Στα κείμενα, δεν είναι αρεστό το πρώτο πρόσωπο. Για αυτό και το παρών κείμενο αναφέρεται στον κειμενογράφο σα να μην το γράφει ο ίδιος. Αυτό, γίνεται για κάποιους συγκεκριμένους λόγους που θα αναφερθούν στη συνέχεια. Καθότι, λοιπόν, τα κείμενα που γράφονται δεν είναι αόριστα αλλά συγκεκριμένα κάθε φορά και προσπαθούν να φέρνουν όσο πιο δυνατόν γίνεται μία κυκλική σκοπιά γύρω από το θέμα που ασχολούνται, αυτά πρέπει να έχουν έναν τρόπο γραφής που να κοιτά τα θέματα από μία θέση που να βλέπει όλες τις διαστάσεις του θέματος. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι πάντοτε δυνατό να πραγματωθεί όπως επίσης και δεν είναι πάντα εύκολο να προσεγγισθεί κάθε θέμα κυκλικά, καθώς για να επιτευχθεί αυτό χρειάζονται συλλογικές διαδικασίες που στο παρών blog δεν υπάρχουν δεδομένου του ότι είναι προσωπικό και δεν εκφράζει, ενεργά και άμεσα, κάποιον πέρα από τον ίδιο τον κειμενογράφο.

Το θέμα της αναφοράς σε τρίτο πρόσωπο, πέραν της προσπάθειας για την προβολή μιας σχετικής υποκειμενικής και τεκμηριωμένης αντικειμενικότητας, είναι κάτι που προσεγγίζει το επίπεδο της ιδιοκτησίας. Προφανώς, το κάθε κείμενο δε γράφεται από μόνο του. Έχει όμως το εξής χαρακτηριστικό, πως ο συγγραφέας του μπορεί να το αρνηθεί αργότερα, πράγμα που θέτει σε κίνδυνο το εκάστοτε κείμενο. Το θέμα λοιπόν είναι το εξής, πως στην πραγματικότητα όταν ο συγγραφέας δε δέχεται σχέσεις ιδιοκτησίας με τα κείμενά του, αυτομάτως αυτά αποκτούν αυτονομία. Στη συνέχεια, είναι στην τύχη του κείμενου να αναγνωσθεί και να προκαλέσει τις όποιες αντιδράσεις, θετικές ή αρνητικές, και να γίνει ή όχι συνεργάτης του επόμενου αναγνώστη εφόσον το δεχθεί και αυτός.

Διαβάζοντας κάτι που έχει γράψει ήδη κανείς, μπορεί να δει τι λείπει και να διορθώσει ή να συμπληρώσει σημεία που δεν είναι ξεκάθαρα ή που τελικά διαπιστώνει ότι δεν ήθελε να πει με αυτόν ή με κανέναν τρόπο. Αυτό είναι κάτι που ο προφορικός λόγος δεν το προσφέρει. Ο προφορικός λόγος είναι κατά κάποιον τρόπο ιδιόκτητος, καθώς αν ειπωθεί κάτι λάθος, δύσκολα μπορεί να γίνει αποδεχτή η διόρθωση στο πίσω μέρος του μυαλού. Επομένως, το κείμενο μπορεί να θεωρηθεί ως ένα ακόμη πρόσωπο που βοηθά τον συγγραφέα του να καταλήξει σε συμπεράσματα, εφόσον φυσικά το θέλει και ο ίδιος.

Η εξέλιξη του λόγου φαίνεται στην πορεία των κειμένων. Προφανώς όμως το blog δεν αφορά μόνο τα πολιτικά ή παρόμοιας φύσης θέματα, αλλά έχει και το στοιχείο της προσωπικότητας. Είναι αυτό το στοιχείο που το ονόμασε τελικά “Εκτός Θέματος”, γιατί όσο μπορεί να υπάρχει η συνέχεια μέσα στο κάθε κείμενο, τόσο δεν υπάρχει ανάμεσά τους, καθώς διακόπτονται από διάφορες προσωπικές παρεμβάσεις. Ακόμα και μέσα στα ίδια τα κείμενα γίνονται αυτές, δίνοντας έναν ακόμα τόνο στο εκάστοτε κείμενο.

Δυστυχώς, όσο και να προσπαθώ, ολόκληρο κείμενο σε τρίτο πρόσωπο δεν πρόκειται να γράψω γιατί είμαι ο εαυτός μου και όχι ένας που γράφει κείμενα προπαγάνδας και άλλα τέτοια. Μετά από περίπου ενάμιση χρόνο ύπαρξης του blog το μόνο που έχω να πω είναι πως συνεχίζω.

ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ!