Η φωτία...

Η φωτιά που έκαιγε την Αθήνα πριν μερικές μέρες και κατέστρεψε την περιουσία μερικών ανθρώπων αντιμετωπίστηκε πιο μάχιμα από τα ΜΜΕ, τους πολιτικούς και τους διάφορους φορείς εξουσιών. Πιο μάχιμα; Σε σχέση με τι; Η απάντηση προφανής...

Σε σχέση με τις φωτιές στα δάση. Αυτές οι φωτιές που έβλαψαν τους εξουσιαστές και τους καπιταλιστές είχαν φυσικά μεγαλύτερης βαρύτητας ενδιαφέρον από τα ΜΜΕ. Αλλά σκέψου και εσύ. Λες ότι δε σ' αρέσει να καταστρέφουν την περιουσία του διπλανού σου ή τη δική σου. Λογικό. Όταν καταστρέφουν την περιουσία σου δε μιλάς. Γιατί είναι και δική σου περιουσία το δάσος. Κάθε δάσος ανήκει σε όλους όπου και να είναι αυτό. Αλλά αρκείσαι σε μία φράση. Άντε ίσως και τρεις παραπάνω.

Κατηγορείς τους κουκουλοφόρους, για το χαμό που προκαλούν στην ήρεμη ζωή σου. Δεν μπορείς να βγεις έξω, να κάνεις τα ψώνια σου, να περπατήσεις και ότι άλλο φοβάσαι να κάνεις που έχει σχέση με το έξω, από τη στιγμή που η πόλη έχει γίνει πεδίο μάχης σε κάποιες περιοχές. Αλήθεια, όσοι κράξατε τα δρώμενα, με τα σπασίματα, τα οδοφράγματα, τους πυρπολισμούς, σε τι σας πείραξαν οι ταραχές; Σας επηρέασε τίποτα; Άλλαξε κάτι στη ζωή σας; Και δεν κάνω λόγο για να μου πεις την ιστορία σου, του πως πήγες στη δουλειά σου κάνοντας τον κύκλο της Αθήνας μη μπορώντας να περάσεις από το κέντρο. Μάλλον δε σε επηρέασε. Αλλά φώναξες. Θύμωσες ίσως με αυτούς, τους αλήτες. Ποιο είναι το άδικο που έπραξαν οι εν λόγω νεαροί; Οι τράπεζες; Μα σου πίνουν το αίμα. Και χωρίς να έχεις σχέση με αυτές άμεση, συνδέεσαι έμμεσα. Όταν λεφτά του προϋπολογισμού πηγαίνουν σε αυτές. Ναι, από τη φορολογική σου υπευθυνότητα σε πνίγουν.

Και οι άλλες φωτιές; Δε σε επηρεάζουν. Φευ! Χωρίς δάση μπορείς και εσύ να ζήσεις. Εξάλλου είναι μακρυά, από την τσιμεντούπολη που μένεις. Κι εγώ μένω, στην τσιμεντούπολη. Ναι, κι εγώ. Και βλέπω, το αισθάνομαι ότι με επηρεάζει το, πλέον, καμμένο δάσος. Και 'σένα επηρεάζει. Θυμήσου πιο παλιά, αν είσαι μεγαλύτερος από μένα. Θα μου πεις, "τι να θυμηθώ; Πώς ανέπνεα;". Όχι, πως ζούσες. Και θυμήσου το καλά. Κάνε μία προσεκτική σύγκριση. Διαφορά ε;

Λοιπόν τι λες; Οι αλήτες είναι το πρόβλημα ή η εξουσία που σου επιβάλλεται και σου καταστρέφει τη ζωή με κάθε τρόπο; Όχι, αυτοί οι αλήτες δεν είναι κάποια παλιόπαιδα που οι γονείς τους δε τους έμαθαν τρόπους. Δεν είναι άτομα που δε θέλουν να δουλέψουν. Δεν είναι άνθρωποι με μανίες σε καταστροφές και φωτιές. Είναι άτομα που ξέρουν πως για αυτό που παλεύουν μπορεί αύριο να ξυλοκοπηθούν από τις δυνάμεις καταστολής της εξουσίας. Είναι άτομα που διακινδυνεύουν τη ζωή τους για τις ζωές όλων σας. Είναι άτομα που παλεύουν για την πραγματική ελευθερία και μπορεί να μπουν φυλακή για αυτό.

Γιατί η δημοκρατικού τύπου δικτατορία έχει τις δικλίδες ασφαλείας για να μην πέσει ποτέ το καθεστώς της με νόμιμους τρόπους ( εκλογές ). Αυτό το καθεστώς που σου δίνει 700 ευρώ, σου ζητά να πληρώσεις τα βιβλία της σχολής σου ( σύντομα, υποθέτω, και του σχολείου σου ) και απαιτεί να είσαι νόμιμος πολίτης στους νόμους που ψήφισε εναντίον της ελευθερίας σου. Δε θα απαλλαγείς από ευθύνες λέγοντας, "εγώ δεν ψήφισα αυτούς". Όποιος και να βγει στην εξουσία και πάνω στην πλάτη σου τα ίδια θα κάνει. Είναι ιός η εξουσία. Αλλά με μία διαφορά, δε βλάπτει τον εξουσιαστή αλλά τον κόσμο γύρω από αυτόν.

Σε παρακαλώ, αν θες μία καλύτερη ζωή από αυτό το μπουντρούμι που ζεις και ζούμε, κάνε ένα πράγμα. Σήκω από την πολυθρόνα σου και αντέδρασε. Μην αφήνεις να σε σκοτώνουν κάθε μέρα και από λίγο. Σπάσε τα δεσμά που σου έχουν δέσει. Μην κάνεις το δικό τους. Πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου και περπάτα στο δρόμο που θα ορίσεις εσύ. Μη περιμένεις να βρεις ένα διαφορετικό τρόπο να σε εκμεταλλευτούν.

Πρέπει να αντιδράσεις και εσύ. Για το καλό όλων μας.

Βάλε εσύ τίτλο...

Η δολοφονία ενός παιδιού από αστυνομικό δεν ήταν πρωτοφανές φαινόμενο. Είχε επαναληφθεί στο παρελθόν. Απλά καλύφτηκε. Μετανάστες, αναρχικοί, φοιτητές, μαθητές και άλλα άτομα έχουν πέσει θύματα της εξουσιαστικής βίας και των οργάνων αυτής. Βία, φόνος, αντι-βία.
Χωρίς να έχει σημασία για ποιο λόγο κατατάσσεται κάποιος στο σώμα της αστυνομίας, τα στρατιωτάκια που παράγονται από τις σχολές είναι τίποτα άλλο παρά το πρόσωπο του κράτους και της εξουσίας.
Μετά από τις πολλές μορφές εξαθλίωσης που δέχεται η κοινωνία στη καθημερινότητά της έρχεται ένας φόνος ακόμα να ταράξει τα νερά. Όλη η χώρα φλέγεται. Αστυνομικά τμήματα και τράπεζες έχουν δεχθεί επιθέσεις με απώτερο σκοπό την κατάργηση των μηχανισμών της εξουσίας και των πηγών εξαθλίωσης των ατόμων της κοινωνίας.
Μετά τα επεισόδια που προκλήθηκαν για το γεγονός αυτό, δημιουργείται το θράσος να χρησιμοποιηθούν οι ίδιοι τρόποι καταστολής για ακόμα μία φορά. Μπάτσοι βγαίνουν με όπλα εναντίων αναρχικών-αντιεξουσιαστών δίνοντας κάλεσμα, στους γνωστούς σε όλους μας, φασίστες. Δηλώνεται ακόμη πιο δυνατά το φασιστικό και απάνθρωπο πρόσωπο της εξουσίας. Μαχαιρώματα από φασίστες, πυροβολισμοί από μπάτσους, καθησυχασμός και προβατοποιήση των μαθητών από ΚΝΕ-ΚΚΕ και καταδικασμός των γεγονότων από συνδικάτα. Μία πρόθεση από κνίτες και κομουνιστές να αλλάξει μορφή ο αγώνας και η απάντηση των καταπιεσμένων. Ας μην ξεχνάμε ποιος ξεκίνησε τον αγώνα 1 η ώρα τα ξημερώματα όταν έγινε γνωστό το συμβάν.
Τα ΜΜΕ, από την μεριά τους, όπως πάντα παραπληροφορούν και υπνωτίζουν. Καλούν μαθητές εκπροσώπων της ΚΝΕ και άλλων ΜΚΟ. Ορίζουν συζήτηση με μπάντες του εμπορίου. Εμπορευματοποιούν τα πάντα. Και η κατάσταση συνεχίζεται όταν 9/12 στο Ρέθυμνο εκτοξεύθηκαν δύο δακρυγόνα στο δημαρχείο χωρίς να υπάρχει λόγος την ώρα μάλιστα που βρισκόταν στον χώρο δημότες του Ρεθύμνου που δεν είχαν συμμετάσχει στην πορεία ή στα επεισόδια. Όταν στην Κοραή στην Αθήνα πήραν πολίτες στο κυνήγι ματατζίδες που πέταξαν δακρυγόνα στο σημείο όπου κόσμος έπινε απλά καφέ. Όταν συζητιέται επιβολή στρατιωτικού νόμου. Και στο κάτω-κάτω η “δημοκρατία” τους δεν σέβεται ανθρώπινα δικαιώματα, ιδέες, ζωές. Και ας μην κάνουμε λάθος συλλογισμούς. Αν σήμερα κυνηγούν εμάς και τα παιδιά σας, αύριο θα κυνηγήσουν εσάς και ας τους υπακούτε.