Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Η φωτία...

Η φωτιά που έκαιγε την Αθήνα πριν μερικές μέρες και κατέστρεψε την περιουσία μερικών ανθρώπων αντιμετωπίστηκε πιο μάχιμα από τα ΜΜΕ, τους πολιτικούς και τους διάφορους φορείς εξουσιών. Πιο μάχιμα; Σε σχέση με τι; Η απάντηση προφανής...

Σε σχέση με τις φωτιές στα δάση. Αυτές οι φωτιές που έβλαψαν τους εξουσιαστές και τους καπιταλιστές είχαν φυσικά μεγαλύτερης βαρύτητας ενδιαφέρον από τα ΜΜΕ. Αλλά σκέψου και εσύ. Λες ότι δε σ' αρέσει να καταστρέφουν την περιουσία του διπλανού σου ή τη δική σου. Λογικό. Όταν καταστρέφουν την περιουσία σου δε μιλάς. Γιατί είναι και δική σου περιουσία το δάσος. Κάθε δάσος ανήκει σε όλους όπου και να είναι αυτό. Αλλά αρκείσαι σε μία φράση. Άντε ίσως και τρεις παραπάνω.

Κατηγορείς τους κουκουλοφόρους, για το χαμό που προκαλούν στην ήρεμη ζωή σου. Δεν μπορείς να βγεις έξω, να κάνεις τα ψώνια σου, να περπατήσεις και ότι άλλο φοβάσαι να κάνεις που έχει σχέση με το έξω, από τη στιγμή που η πόλη έχει γίνει πεδίο μάχης σε κάποιες περιοχές. Αλήθεια, όσοι κράξατε τα δρώμενα, με τα σπασίματα, τα οδοφράγματα, τους πυρπολισμούς, σε τι σας πείραξαν οι ταραχές; Σας επηρέασε τίποτα; Άλλαξε κάτι στη ζωή σας; Και δεν κάνω λόγο για να μου πεις την ιστορία σου, του πως πήγες στη δουλειά σου κάνοντας τον κύκλο της Αθήνας μη μπορώντας να περάσεις από το κέντρο. Μάλλον δε σε επηρέασε. Αλλά φώναξες. Θύμωσες ίσως με αυτούς, τους αλήτες. Ποιο είναι το άδικο που έπραξαν οι εν λόγω νεαροί; Οι τράπεζες; Μα σου πίνουν το αίμα. Και χωρίς να έχεις σχέση με αυτές άμεση, συνδέεσαι έμμεσα. Όταν λεφτά του προϋπολογισμού πηγαίνουν σε αυτές. Ναι, από τη φορολογική σου υπευθυνότητα σε πνίγουν.

Και οι άλλες φωτιές; Δε σε επηρεάζουν. Φευ! Χωρίς δάση μπορείς και εσύ να ζήσεις. Εξάλλου είναι μακρυά, από την τσιμεντούπολη που μένεις. Κι εγώ μένω, στην τσιμεντούπολη. Ναι, κι εγώ. Και βλέπω, το αισθάνομαι ότι με επηρεάζει το, πλέον, καμμένο δάσος. Και 'σένα επηρεάζει. Θυμήσου πιο παλιά, αν είσαι μεγαλύτερος από μένα. Θα μου πεις, "τι να θυμηθώ; Πώς ανέπνεα;". Όχι, πως ζούσες. Και θυμήσου το καλά. Κάνε μία προσεκτική σύγκριση. Διαφορά ε;

Λοιπόν τι λες; Οι αλήτες είναι το πρόβλημα ή η εξουσία που σου επιβάλλεται και σου καταστρέφει τη ζωή με κάθε τρόπο; Όχι, αυτοί οι αλήτες δεν είναι κάποια παλιόπαιδα που οι γονείς τους δε τους έμαθαν τρόπους. Δεν είναι άτομα που δε θέλουν να δουλέψουν. Δεν είναι άνθρωποι με μανίες σε καταστροφές και φωτιές. Είναι άτομα που ξέρουν πως για αυτό που παλεύουν μπορεί αύριο να ξυλοκοπηθούν από τις δυνάμεις καταστολής της εξουσίας. Είναι άτομα που διακινδυνεύουν τη ζωή τους για τις ζωές όλων σας. Είναι άτομα που παλεύουν για την πραγματική ελευθερία και μπορεί να μπουν φυλακή για αυτό.

Γιατί η δημοκρατικού τύπου δικτατορία έχει τις δικλίδες ασφαλείας για να μην πέσει ποτέ το καθεστώς της με νόμιμους τρόπους ( εκλογές ). Αυτό το καθεστώς που σου δίνει 700 ευρώ, σου ζητά να πληρώσεις τα βιβλία της σχολής σου ( σύντομα, υποθέτω, και του σχολείου σου ) και απαιτεί να είσαι νόμιμος πολίτης στους νόμους που ψήφισε εναντίον της ελευθερίας σου. Δε θα απαλλαγείς από ευθύνες λέγοντας, "εγώ δεν ψήφισα αυτούς". Όποιος και να βγει στην εξουσία και πάνω στην πλάτη σου τα ίδια θα κάνει. Είναι ιός η εξουσία. Αλλά με μία διαφορά, δε βλάπτει τον εξουσιαστή αλλά τον κόσμο γύρω από αυτόν.

Σε παρακαλώ, αν θες μία καλύτερη ζωή από αυτό το μπουντρούμι που ζεις και ζούμε, κάνε ένα πράγμα. Σήκω από την πολυθρόνα σου και αντέδρασε. Μην αφήνεις να σε σκοτώνουν κάθε μέρα και από λίγο. Σπάσε τα δεσμά που σου έχουν δέσει. Μην κάνεις το δικό τους. Πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου και περπάτα στο δρόμο που θα ορίσεις εσύ. Μη περιμένεις να βρεις ένα διαφορετικό τρόπο να σε εκμεταλλευτούν.

Πρέπει να αντιδράσεις και εσύ. Για το καλό όλων μας.

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Βάλε εσύ τίτλο...

Η δολοφονία ενός παιδιού από αστυνομικό δεν ήταν πρωτοφανές φαινόμενο. Είχε επαναληφθεί στο παρελθόν. Απλά καλύφτηκε. Μετανάστες, αναρχικοί, φοιτητές, μαθητές και άλλα άτομα έχουν πέσει θύματα της εξουσιαστικής βίας και των οργάνων αυτής. Βία, φόνος, αντι-βία.
Χωρίς να έχει σημασία για ποιο λόγο κατατάσσεται κάποιος στο σώμα της αστυνομίας, τα στρατιωτάκια που παράγονται από τις σχολές είναι τίποτα άλλο παρά το πρόσωπο του κράτους και της εξουσίας.
Μετά από τις πολλές μορφές εξαθλίωσης που δέχεται η κοινωνία στη καθημερινότητά της έρχεται ένας φόνος ακόμα να ταράξει τα νερά. Όλη η χώρα φλέγεται. Αστυνομικά τμήματα και τράπεζες έχουν δεχθεί επιθέσεις με απώτερο σκοπό την κατάργηση των μηχανισμών της εξουσίας και των πηγών εξαθλίωσης των ατόμων της κοινωνίας.
Μετά τα επεισόδια που προκλήθηκαν για το γεγονός αυτό, δημιουργείται το θράσος να χρησιμοποιηθούν οι ίδιοι τρόποι καταστολής για ακόμα μία φορά. Μπάτσοι βγαίνουν με όπλα εναντίων αναρχικών-αντιεξουσιαστών δίνοντας κάλεσμα, στους γνωστούς σε όλους μας, φασίστες. Δηλώνεται ακόμη πιο δυνατά το φασιστικό και απάνθρωπο πρόσωπο της εξουσίας. Μαχαιρώματα από φασίστες, πυροβολισμοί από μπάτσους, καθησυχασμός και προβατοποιήση των μαθητών από ΚΝΕ-ΚΚΕ και καταδικασμός των γεγονότων από συνδικάτα. Μία πρόθεση από κνίτες και κομουνιστές να αλλάξει μορφή ο αγώνας και η απάντηση των καταπιεσμένων. Ας μην ξεχνάμε ποιος ξεκίνησε τον αγώνα 1 η ώρα τα ξημερώματα όταν έγινε γνωστό το συμβάν.
Τα ΜΜΕ, από την μεριά τους, όπως πάντα παραπληροφορούν και υπνωτίζουν. Καλούν μαθητές εκπροσώπων της ΚΝΕ και άλλων ΜΚΟ. Ορίζουν συζήτηση με μπάντες του εμπορίου. Εμπορευματοποιούν τα πάντα. Και η κατάσταση συνεχίζεται όταν 9/12 στο Ρέθυμνο εκτοξεύθηκαν δύο δακρυγόνα στο δημαρχείο χωρίς να υπάρχει λόγος την ώρα μάλιστα που βρισκόταν στον χώρο δημότες του Ρεθύμνου που δεν είχαν συμμετάσχει στην πορεία ή στα επεισόδια. Όταν στην Κοραή στην Αθήνα πήραν πολίτες στο κυνήγι ματατζίδες που πέταξαν δακρυγόνα στο σημείο όπου κόσμος έπινε απλά καφέ. Όταν συζητιέται επιβολή στρατιωτικού νόμου. Και στο κάτω-κάτω η “δημοκρατία” τους δεν σέβεται ανθρώπινα δικαιώματα, ιδέες, ζωές. Και ας μην κάνουμε λάθος συλλογισμούς. Αν σήμερα κυνηγούν εμάς και τα παιδιά σας, αύριο θα κυνηγήσουν εσάς και ας τους υπακούτε.

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008

Οι νύχτες στο κρύο...

Κάθε χειμώνα εύχομαι να κρατήσει για πάντα ο χειμώνας...
Φέτος το θέλω πιο πολύ...
Ο λόγος;
Είναι η αγαπημένη μου εποχή. Όλο αυτό με το κρύο, τη βροχή, το χιόνι, τα σύννεφα...

Εμένα αυτές οι αυγές μου προκαλούν χαμόγελο. Αυτές οι μέρες. Αυτά τα δειλινά.

Ένα φεγγάρι που είναι σα να κάνει μύτες στα πόδια του για να φανεί...
..........
Μου φέρνει μία θλίψη... Τόσο γλυκιά όμως...
Τόσο την αναζητώ...
Αγκαλιάζω το μαξιλάρι, χώνομαι στα σκεπάσματα!

Είναι τόσο ωραία...
Τα έχεις όλα εκείνη τη στιγμή...

Μόνο ένας άνθρωπος λείπει, να συμπληρώσει τον κενό χώρο στο κρεβάτι σου... Όσο μικρός και να είναι...



anemax enap an ieperp ned...oidartet ane s k siefarg at an irax it uom enak sel uom uop atya

Συνεχίζεις στη σιωπή...

Και να λοιπόν. Πάλι σε κάποια ίδια σκηνικά. Αλλά τώρα κάτι διαφέρει. Βάζεις νεύρο. Προσπαθείς να πατήσεις τη ζωή σου κάτω. Να κρατήσεις το δάκρυ μέσα στο μάτι. Να γελάσεις ενώ ίσα που κρατιέσαι να μην πνιγείς στη μοναξιά σου. Τρελαίνεσαι και χάνεσαι. Θες να φωνάξεις. Ίσως και να λυτρωθεί η ψυχή σου. Και αυτό το πνίγεις. Ένα τραγούδι βγαίνει ψιθυριστά από τα χείλη σου. Ίσως και να τριγυρνά απλά στο μυαλό σου. Ούτε να το σκεφτείς δε θες. Κρατάς τα πάντα μέσα σου. Δεν αφήνεις τίποτα να φανεί. Σαν τους ιππότες με την πανοπλία. Αλλά δεν είσαι μόνο εσύ έτσι. Και 'γω! Μαζί σου τα πνίγω και γω. Χάνομαι σε μερικούς στίχους. Θάβομαι ζωντανός. Σκοτώνω τις λυπημένες μου ματιές. Χαζοχαρούμενος στον κόσμο της μοναξιάς μου. Και θέλω να φύγω και από εκεί. Καμμιά γη δε με χωράει. Καμμιά αγκαλιά δε θα με σφίξει. Κι όμως. Δεν τα έχω ανάγκη. Με κοροϊδεύω. Χτυπώ την ασπίδα μου. Αντέχω ακόμα. Δε θα λυγίσω εύκολα. Προχωρώ στο δρόμο μου. Κοιτάω τους ουρανούς. Στην αγκαλιά τους θα 'θελα να βρίσκομαι. Βροχή να πέφτει η ψυχή μου. Να παγώνει στη μοναξιά μου το χιόνι. Να θέλω να πετάξω αλλά να μου λείπει το ένα φτερό. Το προσπαθώ όμως. Αλλά ακόμα τα δυνατότερα πουλιά πεθαίνουν χωρίς το ένα τους φτερό. Πού να πετάξω λειψός; Και θα κάτσω εδώ. Στη γωνίτσα μου. Στο παγωμένο μου δωμάτιο. Στα κρύα σεντόνια. Στο άδειο σπίτι. Και όσο και να είμαι δυνατός, εκεί θα λυγίσω ξανά. Μου είναι φαίνεται πολύ δύσκολο. Θα τα καταφέρω... Προσπαθώ τουλάχιστον. Δε θα εγκαταλείψω.

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008

Χειμώνας ξεκινά...


Επιτέλους οι ουρανοί συννέφιασαν ξανά.
Τύλιξαν όμορφα τους ουρανούς
Και έκρυψαν τον ήλιο τα σύννεφα.

Μύρισε βροχή.
Φύσηξε αεράκι.

Ψυχρός άνεμος να παγώσει τα πάντα ήρθε επιτέλους.

Και τι ωραία...
Ο ήλιος δε θα καίει τώρα...
Ούτε θα τυφλώνει...
Θα λείψει από τις ζωές μας.

Ήρθε το κρύο και η βροχή...
Ξανά!

Γιατί όμως τόση χαρά για τον χειμώνα;
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/fd/Aappilattoq_mountains_1.JPG
Για μένα, δεν υπάρχει καλύτερη και πιο όμορφη εποχή. Νιώθω τη ψυχή μου να ανοίγει μέσα στο χαμηλό φωτισμό της ατμόσφαιρας. Ο ήλιος επιτέλους χάνεται από τα μάτια μου και όλα είναι πιο εύκολα.
[rain.jpg]
Μην ξεχνάτε: από το κρύο μπορείς να προστατευτείς, από τη ζέστη όχι.

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008

Δημοκρατία!!!

Σήμερα η γιορτή της αποκατάστασης της δημοκρατίας... Μάλλον η γιορτή της αλλαγής του ονόματος του πολιτικού καθεστώτος. Δικτατορία... δεν την έζησα. Δεν ξέρω να πω. Έχω ακούσει πολλά για αυτήν. Καλά, κακά, άσχημα... Έχουμε δημοκρατία!

Κάθε μέρα όλοι πάνε στις δουλειές τους που έχουν καταντήσει δουλίες. Όσοι βέβαια έχουν δουλειά. Άνεργοι θα υπάρχουν πάντα!! Γιατί έχουμε δημοκρατία! Όλα καλά! Έχουμε δημοκρατία. Και τι σημαίνει αυτό; Φέρονται σα να μην υπάρχουμε, αγνοούν τις ζωές μας και επιπλέον δηλώνουν κατάμουτρα στους πολίτες, όλους εσάς που βλέπετε τηλεόραση, πως γιορτάζουν μόνοι τους και τι μεγάλο πανηγύρι έγινε και τι ακριβά κοστούμια και άλλα αξεσουάρ. Και από εμάς κανένας. Δημοκρατία.

Και φώτα δημοσιότητας και λαμπερές πέτρες και βουλευτές και βολεμένοι και πολλοί γνωστοί και άγνωστοι μικροί επιχειρηματίες με κεφάλαιο τους πολίτες. Παίζουν πάνω στα κεφάλια μας. Και το περίεργο είναι ότι πολλών τα κεφάλια δε σηκώνονται. Έχουν πίασει πάτο. Εκεί! Ηρεμία και γαλήνη. Τι να φωνάζω τώρα; Δε με παίρνει... Θα κάτσω ήρεμα και θα δουλεύω μέχρι να πεθάνω...

Αν ήταν γιορτή της δημοκρατίας αυτό εγώ είμαι ο πρόεδρος της Σελήνης. Για να μην πω του Δία. Και όλα ωραία και καλά. Εμείς γιατί δε γιορτάσαμε μαζί τους για τη δημοκρατία. Ποιοι μας εμποδίζουν; Ποιοι είναι αυτοί που τους ψηφίζετε για να μην έχουμε δικαιώματα στη δημοκρατία τους; Γιατί τους ψηφίζετε; Γιατί καταπατάτε τα δικαιώματά σας; Γιατί φυλακίζετε τους εαυτούς σας; Γιατί δουλεύετε μέχρι να πεθάνετε; Γιατί εργάζεσθε για ένα πιάτο φαΐ; Γιατί όλα αυτά; Γιατί έχουμε δημοκρατία; Για να μην έχουμε δικαιώματα;

Δημοκρατία ή τυρρανία είναι το πολίτευμά μας; Και αν χαρήκαμε που έπεσε η χούντα που ήταν περίπου το ίδιο, από ότι έχω ακούσει τουλάχιστον, και άλλαξε μόνο η επιφάνεια, γιατί τους αφήσατε να τα κάνουν τα ίδια; Γιατί γιορτάζουν αυτοί απόψε που βρήκαν τη σίγουρη δουλεία. Χαίρονται τόσο πολύ και μας το λένε. Το δείχνουν τα κανάλια. Και πολλοί από αυτούς που τα βλέπουν χαίρονται και αυτοί. Τι χαίρεστε; Για ένα όνομα; Γιατί;

Οι περισσότεροι με ονόματα ασχολούνται. Δημοκρατία, δικτατορία, Μακεδονία, Κύπρος. Αλλάζουν τα πάντα στα μέτρα τους. Άλλοι φανατίζονται για την πατρίδα άλλοι για το χρήμα. Και οι δύο στο ίδιο τσουβάλι. Ποιος είσαι; Ή μάλλον από που κατάγεσαι; Και; Ναι, κάθε έθνος έχει μία ιστορία. Σωστά, μην την διαστρευλόνετε. Και δε φταίει το κεφάλαιο και τα λοιπά για την κατάσταση την εργατική. Φταίει αυτός που κάνει κουμάντο. Αυτοί τους αφήνουν. Αυτοί ψηφίζουν νόμους. Όχι ο κεφαλαιούχος. Εκεί είναι η σαπίλα. Αυτή πρέπει να κόψουμε. Και όλα μετά θα είναι καλύτερα.

Αλλά εγώ είμαι και κολλημένος. Γιατί γιόρτασαν μόνοι τους για τη δημοκρατία; Εμείς πού είμασταν; Πόσο μάλλον εσείς που ψηφίσατε... Πού;

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

Περιμένοντας...

Περιμένοντας να κατέβουν μερικά αρχεία είπα να γράψω και κάποιους προβληματισμούς μου.

Χρησιμοποιώ το ίντερνετ μέσω ενός ασύρματου μόντεμ σχετικά κοντά στην περιοχή που μένω. Προφανώς, έχετε καταλάβει, από προηγούμενα "άρθρα", πως είμαι φοιτητής. Όντας φοιτητής λοιπόν σε ένα από τα Α.Τ.Ε.Ι. του κράτους μας χρειάζομαι και κάποια πρόσβαση σε μεγαλύτερες βάσεις δεδομένων που έχουν πληροφορίες είτε για το αντικείμενο της σχολής είτε όχι. Έστω μόνο στο αντικείμενο της σχολής. Θα κάνω μία παρένθεση: οι βιβλιοθήκες των δημοσίων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων έπαψαν να χρηματοδοτούνται! Συνεχίζω...

Έτυχε να μπω στη σχολή μου έβδομος στη σχολή μου και για αυτόν το λόγο κέρδισα επιχορήγηση 500€ για την αγορά φορητού υπολογιστή. Ωραία μέχρι εδώ. Γιατί όμως; Επειδή ήμουν στο 20% των εισαχθέντων στη σχολή που είχαν τους υψηλότερους βαθμούς; Ο άλλος που μπήκε με 10 στη σχολή τι λιγότερο άξιζε η προσπάθειά του; Προσπάθησε λιγότερο; Μπορεί, αλλά δε σημαίνει πως δε θα πρέπει να έχει και πρόσβαση στην πληροφορία; Στη γνώση; Στην πέρα του πανεπιστημίου εκπαίδευση; Γιατί να τα δώσεις σε κάποιους και όχι σε όλους; Το πρόγραμμα του υουργείου "παιδείας" λέγεται "Δες την ψηφιακά". Εσύ του 20% και όχι ο άλλος του 80%. Το 80% δεν το δικαιούται. Αυτοί έτυχε και μπήκαν στη σχολή.

Αλλά βέβαια. Αυτή είναι η δημοκρατία τους. Οι λίγοι και όχι οι πολλοί. Η ολιγαρχική τους δημοκρατία! Και ωραία πες, το κάνατε το πρόγραμμα, ίντερνετ που θα βρούμε; Θα το αγοράσουμε ε; Λογικό...στα 4 (τουλάχιστον) χρόνια της φοίτησης η εταιρία παροχής ίντερνετ θα πάρει πολλά περισσότερα και θα δώσει και πίσω στο κράτος! Ένας κύκλος ε; Τι ωραία που τα σκέφτονται!!

Πριν κάποια χρόνια είχα ακούσει μια φράση που έχει μείνει βαθιά μέσα μου και προσπαθώ κάθε μέρα να την θυμάμαι και να τη σέβομαι...


Η γνώση και η πληροφορία είναι ΕΛΕΥΘΕΡΗ.

Αυτό φώναζαν οι hackers και φωνάζουν ακόμα. Έχουν δίκιο.

Τρίτη 17 Ιουνίου 2008

Σας το είπανε; Ήρθε το καλοκαίρι!

Ή τελείωσε η άνοιξη; Δεν μπορώ να απαντήσω. Καταλάβαμε διαφορά; Η μόνη διαφορά στις εποχές είναι πολύ κρύο ή πολύ ζέστη ή και τα δύο μαζί!

Αλήθεια πόσα χρόνια έχει να κάνει φθινόπωρο; Να έχει λίγο αεράκι, λίγο να πέφτει η βροχή. Να μη βράζει ο τόπος τώρα και αύριο να βρέχει καρεκλοπόδαρα. Όσο για την άνοιξη... Το έχω πάρει απόφαση! Λίγες μέρες πριν μπεί ο Μάρτης θα χιονίσει. Παίζει να χιονίσει και στα μέσα προς τέλη του. Πριν 3 χρόνια είχε χιονίσει 24 Μαρτίου. Καλά τρεις μήνες χειμώνας, μετά το θυμήθηκε;

Πρέπει να πούμε σε αυτό το σημείο πως η μητέρα φύση δεν είναι με τα καλά της. Δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να φταίει, μεταξύ μας δε νομίζω να γνωρίζετε και εσείς. Όλα πάνε μία χαρά στον πλανήτη μας εκτός από τη φύση. Αυτή και η πολιτική. Μάλλον πρέπει να σοβαρευτεί η φύση μας. Τι λέτε;

Πάντος για ένα είμαι σίγουρος. Αν μπορούσε να μας καταστρέψει μία και έξω θα το έκανε. Απλά το κάνει σιγά σιγά. Έτσι πρέπει να γίνει. Μας δίνει ευκαιρίες να σταματήσουμε να φερόμαστε λάθος, αλλά εμείς εκεί, το χαβά μας. Συνεχίζουμε ακάθεκτοι το καταστροφικό μας έργο. Και να οι αρρώστιες και να τα φάρμακα και να κι άλλη καταστροφή της φύσης και άλλη αρρώστια και άλλα φάρμακα και και και και...

Μήπως να κοιτάζαμε πού θα ζήσουμε και μετά πώς θα ζήσουμε; Αυτά που βλέπουμε στον κινηματογράφο με τις γυάλες στη γη που έχουν πόλεις μέσα τους θα μπορούσε να γίνει σε 20 με 30 χρόνια. Και πολύ λέω, ε; Αλλά τι; Λέτε να γίνει; Εσείς και εγώ δε θα έχουμε πρόσβαση εκεί... Τα σώματά μας θα έχουν καεί όπως καίγονται τα δάση μας κάθε καλοκαίρι. Θα έχουν υφή ίδια με αυτή των εξωτερικών τραχιών τοίχων.

Ειλικρινά δεν έχω να πω τίποτε άλλο. Μόνο τούτο... Ας γίνονταν το ρεύμα να χαθεί, το πετρέλαιο να γίνει νερό και όλα τα ρυπογόνα προϊόντα να εξαφανιζόντουσαν. Ίσως τότε να γλιτώναμε...

Σας θυμίζει κάτι;

Σάββατο 14 Ιουνίου 2008

Τα μάθαμε;

Να 'μαστε λοιπόν, η περίοδος της αξιολόγησης ξεκίνησε. Η επίσημη, γιατί μόνο οι μαθητοφοιτητές αξιολογούνται επίσημα. Μία σειρά από διαγωνίσματα, από γραπτά, από ελέγχους γνώσεων.

Δεν είναι αδικία η συγκεκριμένη κατάσταση. Αλλά μέσα στα ιδρύματα δεν θα ήταν πιο ωραίο να υπάρχει κάτι πιο ζωντανό; Υποτίθεται πως μαθαίνουμε ένα τρόπο να σκεφτόμαστε για να λύνουμε κάποια προβλήματα. Θα ρωτούσα : γιατί να μη μαθαίνουμε για τον τρόπο που θα μάθουμε να σκεφτόμαστε. Μας δίνουν βασικές γνώσεις. Μαθαίνουμε ένα τρόπο σκέψης. Τον μαθαίνουμε απ'έξω όμως.

Έτσι χάνουμε την όλη ουσία των σπουδών μας. Βγαίνουμε μηχανές. Έχουμε χάσει ήδη, πριν μπούμε στα πανεπιστήμια, την θέληση να ψάξουμε, να βρούμε, να ανακαλύψουμε τον κόσμο, να γίνουμε μικροί εξερευνητές. Πόσοι από εμάς θέλουν να ψάξουν και να αποδείξουν, έτσι για πλάκα, κάτι που έχουμε μάθει και ισχύει; Για τον χαβαλέ και μόνο! Πολλοί ή λίγοι; Λίγοι...

Η παιδεία που μας βάζει σε ένα τρόπο σκέψης, η ίδια μας στρέφει εναντίον της. Μας ζητά να επιχειρηματολογίσουμε για το ότι δεν είναι καλή για εμάς! Το ωραίο είναι πως ζητούν τεκμήρια και αποδεικτικά στοιχεία αρκετές φορές. Τόσος ντόρος και τίποτα; Μήπως ο τρόπος αυτός είναι κάτι τέτοιο; Πίστευε και μη ερεύνα; Μυστικοπάθεια και σκοταδισμός; Τι ζούμε; Που περιμένουμε να φτάσουμε; Αντίδραση;

Μάθαμε από τα πολύ παλιά χρόνια να μιλάμε, να συζητάμε, να ανταλλάσουμε απόψεις με ποικίλα θέματα. Οι ορολογίες εξελίχθηκαν. Λέξεις φτιαχτές. Έξω από τη ζωή. Λέξεις που φτιάχτηκαν με βάση αντικείμενα. Και όλα κινούνται γύρω από αυτά. Τόσο μπερδεμένα και πολύπλοκα όλα τους. Χίλιες λέξεις, περιγραφή για μία κατάσταση. Ποιος, πού, τι και πότε; Κάναμε την επικοινωνία μας λέξεις του καναπέ. Καθόμαστε, λέμε και τίποτα δεν κάνουμε.

Και όλα αυτά γιατί; Για να μιλάμε από τους καναπέδες για τη κακή κατάσταση της παιδείας; Της οικονομίας; Να λέμε πως δεν αντιδρά κανείς; Μάθαμε να καταπίνουμε αμάσητα αυτά που μας σερβίρουν για γνώση. Πολλές φορές μάλιστα πληρώνουμε για αυτήν. Ας μάθουμε να μαθαίνουμε! Να ψάχνουμε! Να κοιτάμε παντού! Να παρατηρούμε την ζωή και όχι την καθημερινότητα.

Αν ήταν να ασχοληθώ με την παιδαγωγία θα ήθελα να περάσω πρώτα από όλες τις τάξεις των σχολείων και μετά να γίνω δάσκαλος. Θα μάθαινα περισσότερα από όσα ήδη θα ήξερα. Αν ήταν να γίνω άνθρωπος θα άκουγα τη φύση και όχι τα μηχανάκια. Δυστυχώς όμως, τα μηχανάκια και τα αυτοκίνητα κυριαρχούν. Η φύση χάνεται. Το κακό είναι ότι θα χαθεί μαζί με τον άνθρωπο. Και όταν λέω άνθρωπος εννοώ τον άνθρωπο και όχι το ζωντανό οργανισμό.

Σε τι λοιπόν οφείλει η αξιολόγηση στα κρίσιμα στάδια των ηλικιών 2-25; Μάλλον στο να μας κόβει τα φτερά.Και τα φτερά δύσκολα φτιάχνονται...

Ας ήταν η ζωή μας ανθρώπινη και όχι μηχανική. Ας έψαχνε η μάνα το παιδί που άργησε να γυρίσει σπίτι και να μην είχε κινητό. Αλήθεια, φανταστήκατε ποτέ ένα κόσμο χωρίς τηλέφωνο; Ένα κόσμο που θα υπάρχουν μόνο οι γύρω σου. Μικρές κοινωνίες χωρίς να υπάρχουν διαξιφισμοί λόγω συμφερόντων. Ένα κόσμο χωρίς απληστία. Χωρίς άγχος. Χωρίς μηχανάκια. Χωρίς εξετάσεις! ;)

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008

Τειτζήδικα πράγματα...

Περίμενε και θα δεις!

Πάλι είχαμε συνέλευση... και φάνηκε η οργάνωση. Οι οπαδοί ήταν παρόντες!!

Η συνέλευση δεν έγινε γιατί δεν πήγε σχεδόν κανένας. Επιτέλους, έχουμε κάνει και ένα βήμα! Ευχαριστούμε τους παραταξιάκηδες που έκαναν τους φοιτητές να απέχουν από τις βλακείες των πκσιτων και των γενοβίτων! Τους δικτυοτούς (!) δεν τους αναφέρω γιατί είναι σα να μην υπάρχουν!

Να δούμε τί άλλο θα δούμε στο Τ.Ε.Ι. μας από το επόμενο εξάμηνο...

Σάββατο 7 Ιουνίου 2008

Μία σούμα...

Μία σούμα λοιπόν των πραγμάτων για να βάλουμε και κάποια τάξη στην αταξία μας.

Φοιτητιλίκια: Άρχισε εξεταστική περίοδος σε Τ.Ε.Ι. (γνωστά πλέον ως Α.Τ.Ε.Ι.), Α.Ε.Ι. και λοιπά ΙΣΟΤΙΜΑ ιδρύματα (Ι.Ε.Κ. κλπ) (εμείς τσάμπα διαβάσαμε και είμαστε εξωρία! ).
Μάχες, που μόνο μάχες δεν είναι στην φοιτητική τάξη, για το αν θα γίνει κατάληψη ή όχι και το πως βοηθάμε με αυτόν τον τρόπο να σταματήσει ο πόλεμος στο Ιράκ!!! Έχω ακούσει πολλά αστεία αλλά αυτό ήταν γελοίο μπορώ να πω. Είναι λάθος, πιστεύω, να υπάρχουν παρατάξεις κομμάτων μέσα στις σχολές. Και νομίζουν αυτοί των παρατάξεων πως είναι εκτός συστήματος!!
Τελικά όμως, όχι μόνο είναι μέσα στο σύστημα αλλά , ελπίζω χωρίς να το καταλαβαίνουν, το βοηθούν κιόλας.

Διάφορα άλλα: Άκουσα πως εσκότωσαν έναν ηθοποιό. Επίσης, άκουσα ότι εγινε και μεγάλο θέμα. Επίσης, άκουσα ότι ήταν μπλεγμένος με διάφορα. Επίσης, σκοτώθηκε ένας φοιτητής εδώ στην Κρήτη. Αλλά περισσότερο σας ένοιαξε τι έκανε ο ηθοποιός και όχι ποιος τον σκότωσε και που έχουν φτάσει οι έρευνες της τρανής μας αστυνομίας (χα χα, τρανής), και ούτε ποιος ήταν ο φονίας του παιδιού.

Προφανώς, ότι δεν έχει χρώμα, ζουμί και λεφτά δεν απασχολεί κανέναν δημοσιογράφο, πολιτικό και άλλους ανθρώπους που ασχολούνται με τον δικό τους τρόπο με τα κοινά.

Αλλά όταν οι φοιτητές τσακωνόμαστε για το ποιά αιτήματα θα δώσουμε στην κατάληψη, για το ποιά πορεία θα ακολουθήσουμε και τι πρεσβέυει καλύτερα τις απόψεις του καθενός μας ξεχωριστά, τότε δεν πρόκειται να καταφέρουμε τίποτα εμείς οι "τιμημένοι" φοιτητές.

Και δεν είμαστε έρμαια της μοίρας μας όταν σκεφτόμαστε έτσι, αλλά τουλάχιστον έχουμε συνειδητοποιήσει την κατάσταση και αφήνουμε τους ανήδεους κνίτες, γενοβίτες, δαπίτες, πασπίτες, δικτυοτούς (!) να φάνε τα μούτρα τους μπάς και βάλουν μυαλό.

Δεν είμαι αναρχικός, αλλά αυτοί πάντα πάνε όλοι μαζί και δεν λείπει κανείς από πουθενά. Ίσα-ίσα και αυτά που λένε συνήθως είναι τα πιο σωστά (για να μην γίνομαι απόλυτος).

Θα σας ξαναδώ σύντομα ;)

HEAVY METAL KAI ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ!

Κυριακή 27 Απριλίου 2008

Μουσική...

Μιλάω κατά καιρούς με κόσμο πάνω στο θέμα μουσική.Αναφερόμενος στο 97-98% περίπου πάντα στη Metal μουσική βλέπω την ασέβεια που έχει ο κόσμος ως προς τις απόψεις των γύρων του!!
Χαρακτηρισμένος ως στενόμυαλος,οπισθοδρομικός και άλλα περίεργα.Δε νομίζω πως είμαι λάθος στις απόψεις μου.

Καλημέρα κόσμε!

Καλημέρα!!

Σήμερα το πρωί,27 Απριλίου 2008, δημιουργήθηκε το blog με τίτλο Without Subject-Ektos 8ematos ! Η θεματολογία του blog δεν είναι συγκεκριμένη. Ιδέες , ανέκδοτα, τραγούδια,ότι να'ναι...και πολλά άκυρα και διαφορετικά πράγματα!Χύμα στο κύμα λοιπόν!