ΨΗΦΙΖΩ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ;
Κείμενο για την προβατίσια λογική που ακολουθείται
Έρχεται για άλλη μία φορά, να κλείσει μια ακόμη συνέλευση η ψηφοφορία κάποιων προτάσεων. Το κλίμα; Στραβό, όπως πάντα. Το τμήμα να έχει προβλήματα αλλά να έρχεται να το φάει κι ο γάιδαρος. Στα 100 άτομα, 10 άντε 15 θα πουν τη γνώμη τους. Από αυτούς, οι 5 προτείνουν το πρόγραμμα της παράταξης όπου ανήκουν, προτείνοντάς το χειρουργικά. Στα 3 πράγματα που λέει ο καθένας για το ΤΕΙ, τσουπ (!), και να 'το το ΜΑΣ και να 'τη η ΑΡΣΥ και να και η ΡΕΔΙΕΣΗ ή έστω Αριστερή Ενότητα ή όπως αλλιώς λέγεται κάθε φορά.
Και καταλήγει η συνέλευση, μετά από μια υποτυπώδη συζήτηση για το εκάστοτε πρόγραμμα του καθενός, και μετά από ακόμη λίγα λόγια για το ΤΕΙ και “τι τελικά θα κάνει αυτός ο (καταραμένος) σύλλογος” να κατεβαίνουν οι προτάσεις. Προτάσεις που στο αποκορύφωμά τους είναι η θέση του Κ.Κ.Ε., του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. . Ε, μπορεί να υπάρξει και καμιά πρόταση που να μη τη λέει κανείς από τους προηγούμενους. Το αποτέλεσμα; Ίδιο! Ό,τι και να υπερτερήσει λόγω της πλειοψηφίας, θα τρέξουν κάποια άτομα που γενικά μπορεί να ενδιαφέρονται, σαν να ανάθεσε κάποιος τη δουλεία αυτή στους “μαλάκες” (ίσως τελικά να μη χρειάζονται καν τα εισαγωγικά).
Και έρχεται το ερώτημα. Εσύ που ψήφισες ό,τι ψήφισες, και αυτό που ψήφισες βγήκε, γιατί το ψήφισες; Γιατί δεν το υποστηρίζεις έμπρακτα αφού ήταν η γνώμη σου; Ενδιαφέρεσαι καθόλου; Αφού δεν ενδιαφέρεσαι, στη συνέλευση γιατί έρχεσαι; Δεν προσφέρεις και τίποτα. Το μόνο που κάνεις είναι να πετάς σε κάποιους το μπαλάκι. Ε μη το πετάς γιατί είναι άσκοπο. Καλύτερα να μην κάνεις απολύτως τίποτα. Γιατί η ψήφος τελικά δε σημαίνει και τίποτα ουσιώδες. Ένα χέρι είναι. Αντ' αυτού πες τη γνώμη σου. Όλα αυτά που άκουσες σου φαίνονται οκ;
Όσο για την πολιτική ταυτότητα που ειπώθηκε να την αφήσουμε στην άκρη, το νόημα δεν ήταν να την αρνηθείς, αλλά το ότι, λόγου χάρη, να πας να διαμαρτυρηθείς όπου έχεις να προτείνεις (νομάρχη, δήμαρχο, προϊστάμενο και όπου αλλού) αλλά να μην ανακατεύεις το κόμμα σου, την παράταξή σου και τη γραμμή που παίρνεις, με τη διαδικασία της συνέλευσης προσπαθώντας να υποδείξεις τον τρόπο που θέλουν οι προαναφερθέντες τον κόσμο να αγωνιστεί. Αυτό είναι γνωστό και σαν καπέλωμα και γίνεται συχνά. Βέβαια, δεν τρέφονται αυταπάτες ότι θα σταματήσει αυτή η κατάσταση τώρα που μπορεί να το διάβασε κάποιος.
Τώρα, όσο για το κατά ποιον τρόπο τελικά συσχετιζόμαστε οι ίδιοι οι φοιτητές αναμεταξύ μας είναι μια μεγάλη ιστορία. Στο τμήμα μας, μπορεί να μην υπάρχουν ΠΑΣΠ και ΔΑΠ αλλά την διάσπαση των φοιτητών την κατάφεραν μια χαρά και τα μικρότερα κόμματα. Αυτό διότι, προβάλλονται οι διαφωνίες αυτών ως οι μοναδικές εκδοχές, και τελικά, με την ίδια μέθοδο που υπνωτίζει και η τηλεόραση, οι κουβέντες αναλώνονται γύρω από αυτά. Το πολύ πολύ, να αδιαφορήσει κάποιος ακόμα. Το λιγότερο, να ψηφίσει γιατί κουράστηκε και θέλει να φύγει.
Κατά αυτόν τον τρόπο, δεν κερδίζουμε τίποτα. “Διαίρει και βασίλευε” είχε πει κάποιος. Αφού τους ανεχόμαστε ακόμα να μας διαιρούν και να βασιλεύουν στα κεφάλια μας, καλά να πάθουμε. Γιατί ούτε το ΜΑΣ είναι η λύση μας, ούτε η λοιπές αριστερές παρατάξεις. Και όσο δεν ασχολούμαστε να μάθουμε τι πραγματικά είναι κάποια πράγματα όπως η ψήφος, η κατάληψη, η ενημέρωση, ο αγώνας γενικά και πως όλα αυτά αλληλοεξαρτώνται και συσχετίζονται και βοηθάει το ένα το άλλο, τα ίδια θα βλέπουμε συνέχεια και τελικά θα κάνουμε όλοι μαζί πίσω, μέχρι να πέσουμε στο γκρεμό.
Οι συστάσεις περιττεύουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου