Κάτι λίγο για μερικά "όλα" (?!)

Βλέπουμε καθημερινά, διάφορες καταστάσεις. Ρατσισμό, καταστολή και πολλά ακόμα που θα ξεπροβάλουν ίσως μέσα στο παρών κείμενο.

Ακούω κόσμο γύρω μου να επιχειρηματολογεί για το κατά πόσο φταίνε οι μετανάστασες στην ανεργία. Λες και δε φταίει η κάθε κυβέρνηση που δε φροντίζει να κάνει κάτι στοιχειώδες για να λυθεί, εν μέρει έστω, το πρόβλημα της οικονομίας-ανεργίας. Εξάλλου, πόσο περίεργο είναι ότι λόγω οικονομικής κρίσης απολύουν ανθρώπους από δουλειές; Από τη στιγμή που ο πλούτος που παράγεται από τους εργαζόμενους επιστρέφεται σε αυτούς σε πολύ μικρότερο μέρος του αρχικού παραγώμενου πλούτου, ο υπόλοιπος που πάει; Στα έξοδα της επιχείρησης; Ας πούμε λοιπόν πως ναι, πάει στα έξοδα της επιχείρησης. Αν οι παραγωγικές μονάδες λιγοστέψουν, δε θα λιγοστέψει και ο παραγώμενος πλούτος; Και εφόσον ο παραγώμενος πλούτος λιγοστέψει, η επιχείρηση δε θα δυσκολευτεί ακόμα περισσότερο να βγάλει τα έξοδά της; Εφόσον λοιπόν, όλα αυτά είναι κύκλος, υπάρχει κάτι ακόμα που πρέπει να αναλυθεί, τα έξοδα της επιχείρησης. Μέσα στα έξοδα της επιχείρησης λοιπόν είναι κάποιοι φόροι. Αυτοί λοιπόν οι φόροι αυξήθηκαν για να "καταπολεμηθεί" η κρίση. Δε φταίνε, λοιπόν, οι μετανάστες. Φταίνε αυτοί που ψηφίζουν, οτιδήποτε και να ψηφίζουν. Είτε τους "μεγάλους" γιατί επωφελήθηκαν, είτε τους "μικρούς". Δε γίνεται λοιπόν, να κατηγορεί ο καθένας μία ομάδα ατόμων πως φταίει για τις διάφορες απάτες που κάνουν αυτοί που ψηφίζονται από τους ίδιους τους κατήγορους.

Επίσης, μερικοί από αυτούς που φωνάζουν να φύγουν οι μετανάστες λένε το εξής: "Ας πάνε στις χώρες τους να φτιάξουν τις ζωές τους. Να μαζευτούν όλοι μαζί και να κάνουν κάτι καλύτερο". Ήθελα να 'ξερα, αυτοί που το λένε, σκέπτονται ότι οι μετανάστες-πρόσφυγες που ήρθαν μέχρι εδώ, πως ήρθαν όχι μόνο για δουλειά αλλά και για να επιβιώσουν. Οι άνθρωποι αυτοί ζούσαν σε χώρες που έχουν πόλεμο, σε μέρη που η τελευταία λύση είναι να φύγουν από εκεί. Δεν είναι εύκολο για κανέναν τους να ταξιδέψουν μέχρι εδώ. Και στο κάτω κάτω, αυτοί που τα λένε για ένα δικό τους καλύτερο αύριο, γιατί βασίζουν την "ανθρωπιά" τους, καθώτι υποστηρίζουν ότι δεν έχει κανείς άλλος δικαιώματα στη χώρα εκτός των ντόπιων, σε γεωγραφικά δεδομένα; Η ανθρωπιά εξάλλου, δεν έχει καμμία σχέση με πλάτος και μήκος γης.

Η καταστολή είναι ακόμα ένα πρόβλημα. Πρόβλημα που δημιουργείται από την επιθυμία των κυβερνήσεων να επιδείξει τη δύναμή του στους ψηφοφόρους. Κατά αυτόν τον τρόπο, το σύστημα δείχνει να λειτουργεί μία χαρά. Με τη βοήθεια των ΜΜΕ, οι επιχειρήσεις των ρομπότ της εξουσίας παρουσιάζονται ως ότι καλύτερο στα προβλήματα της κοινωνίας. Στην πραγματικότητα όμως, αυτοί είναι οι νόμιμοι τραμπούκοι-τρομοκράτες. Ένα εργαλείο που δε λείπει ποτέ από την εργαλειοθήκη των εξουσιαστών-δικτάτορων. Συνεχείς εξακριβώσεις από τις οποίες σχεδόν ποτέ δε λείπει η παράνομη ανάκριση τύπου, "που πας;", "που μένεις;", "τι κάνεις εδώ;". Ερωτήσεις παράνομες σε εξακρίβωση στοιχείων. Ερωτήσεις που μπορείς να αρνηθείς να απαντήσεις αλλά μπορεί να δεχθείς και κάποια επίθεση, είτε λεκτική, είτε σωματική. Αυτοί οι τρομοκράτες λοιπόν, που βρίσκονται στην υπηρεσία του κράτους, είναι αυτοί που έχουν επιλεχθεί να προστατέψουν τους πολίτες της χώρας και να υπερασπίζονται το νόμο. Η διαφορά είναι όμως στο εξής, ένα σημαντικό ποσοστό από αυτούς είναι παραβατικά άτομα, με ψυχολογικά προβλήματα-κόμπλεξ και έχουν πάρει το ρόλο τους στην κοινωνία και τον έχουν ταυτίσει με την εξουσία, ενώ στην πραγμάτικοτητα, στα χαρτιά, δεν είναι τίποτε άλλο από εκτελεστικά όργανα. Πόσο έννομο είναι λοιπόν να παίρνουν πρωτοβουλίες χωρίς λόγο; Τι προβλέπεται για την εξακρίβωση στοιχείων και ειδικότερα το σωματικό έλεγχο; Πόσο εξευτιλιστικό είναι να σε κατηγορούν προοληπτικά; Θα πει κάποιος, μα πως θα πιάσουν τους παραβάτες του νόμου; Όταν γίνεται ο καθένας τους παραβάτης του νόμου, τι νόημα βγάζει; Πως ένας υπερασπιστής του νόμου μπορεί να παραβαίνει το νόμο; Δεν είναι γελοίοι;

Αν και η Ελλάδα πρασίνησε από την πολιτική αλλαγή, πρασίνησε και η περιοχή των Εξαρχείων από τους καλύτερα εξοπλισμένους τρομοκράτες. Τα ΜΑΤ έχουν αράξει εδώ και μέρες και επιβάλουν ένα κλίμα φόβου στους επισκέπτες και στους κατοίκους της περιοχής. Αν και δεν έζησα τη χούντα, δεν πιστεύω πως αυτή η κατάσταση που επικρατεί στις μέρες μας έχει μεγάλη διαφορά. Η μόνη κύρια διαφορά είναι ότι ονομάζεται δημοκρατία. Μία δημοκρατία των λίγων που καταπατούν τις ζωές των πολλών. Αλλά οι πολλοί, φαίνεται, δεν έχουν καταλάβει ακόμα πως ότι έχουν δεν είναι το καλύτερο για αυτούς. Και κάποια στιγμή πρέπει να πάρουμε πίσω αυτά που μας παίρνουν καθημερινά τα μεγάλα κεφάλια.

Ούτε καπιταλισμός, ούτε καταστολή, ούτε ρατσισμός.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ